Insolacja
energia promieniowania słonecznego padająca na jednostkę powierzchni w jednostce czasu / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Insolacja, nasłonecznienie – wielkość fizyczna określająca średnią moc promieniowania słonecznego przypadającą na jednostkę powierzchni poziomej.
Jest ona równa stosunkowi energii promieniowania słonecznego, padającego w określonym czasie na daną powierzchnię do pola tej powierzchni i czasu[1]. Jednostką w układzie SI jest W/m²[2], w technice stosuje się też jednostkę kWh/rok/m²[3].
W klimatologii przez insolację częściej rozumie się ilość dopływającego promieniowania, która pada na dowolnie nachyloną powierzchnię, a nie powierzchnię poziomą. W niektórych pracach wielkość ta bywa także mylona z inną wielkością, usłonecznieniem[4].