Loading AI tools
radziecki generał-pułkownik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Ilicz Ludnikow, ros. Иван Ильич Людников (ur. 13 września?/26 września 1902 w Kriwej Kosie, zm. 22 kwietnia 1976 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego
generał pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
26 września 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 39 Armii, Taurydzkiego Okręgu Wojskowego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Urodził się we wsi Kriwaja Kosa, w rejonie nowoazowskim obwodzie donieckim w rodzinie robotniczej.
Jako nieletni chłopak wyjechał do Juzowki i pracował w kopalniach w Juzowce i Makiejewce.
W 1917 roku wstąpił do Czerwonej Gwardii i w 1918 roku do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej jako szeregowiec. Brał udział w walkach przeciwko oddziałom gen. Kaledina, gen. Wrangla oraz w walkach na Kaukazie.
Po zakończeniu wojny domowej pozostał w Armii Czerwonej. W 1925 roku ukończył Odeską Szkołę Piechoty. Pełnił służbę w 13 Dagestańskiej Dywizji Strzeleckiej będąc dowódcą plutonu i kompanii, a następnie dowódcą plutonu i szefem sztabu batalionu we Władykaukaskiej Szkole Piechoty. W 1930 roku ukończył taktyczno-strzelecki kurs doskonalący „Wystrieł”. W 1938 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego.
Po ukończeniu akademii służył w Sztabie Generalnym Armii Czerwonej. W 1939 roku został komendantem Żytomierskiej Szkoły Piechoty, a w marcu 1941 roku został dowódcą 200 Dywizji Strzeleckiej w Specjalnym Kijowskim Okręgu Wojskowym.
Po ataku Niemiec na ZSRR nadal dowodził 200 Dywizją Strzelecką, która prowadziła ciężkie walki obronne na Ukrainie. W dniu 14 września 1941 roku został ciężko ranny w rejonie miasta Niżyn i został ewakuowany na tyły.
Po wyzdrowieniu w listopadzie 1941 roku został dowódcą 16 Samodzielnej Brygady Strzeleckiej, składającej się z uczniów szkół wojskowych. Dowodził nią w czasie operacji rostowskiej oraz w zdobyciu Rostowa.
W maju 1942 roku został dowódcą 138 Dywizji Strzeleckiej, która walczyła w składzie Frontu Stalingradzkiego i Dońskiego. Wziął on udział w bitwie stalingradzkiej, od 17 września 1942 roku dowodzona przez niego dywizja walczyła w samym mieście w rejonie na północ od fabryki „Barykada”, gdzie walczyła w okrążeniu z trzech stron do momentu kapitulacji wojsk niemieckich w Stalingradzie. Za to dywizja została przemianowana na 70 Gwardyjską Dywizję Strzelecką, a jej dowódca został generałem.
W czerwcu 1943 roku został dowódcą 15 Korpusu Strzeleckiego, którym dowodził w czasie bitwy na łuku kurskim. W dniu 22 września 1943 roku dowodzony przez niego korpus sforsował Dniepr w północnej części Czarnobyla i utworzył przyczółek. W dniu 16 października 1943 roku za to otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
Następnie brał udział w operacji żytomiersko-berdyczowskiej i płoskirowsko-czernowickiej.
W maju 1944 roku został dowódcą 39 Armii, którą dowodził w czasie operacji białoruskiej, następnie operacji wschodniopruskiej i w kwietniu 1945 roku uczestniczyła w szturmie Królewca.
Po zakończeniu wojny w Europie 39 Armia została przerzucona na Daleki Wschód i weszła w skład Frontu Zabajkalskiego. Wzięła udział w operacji kwantuńskiej, w czasie której zdobyła m.in. Mukden i Port Artur.
Po zakończeniu wojny nadal dowodził 39 Armią, a następnie od czerwca 1947 roku dowodził kolejno 10 Gwardyjską Armią i 13 Armią. W okresie od grudnia 1949 do listopada 1952 roku był zastępcą dowódcy Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. Następnie od listopada 1952 do września 1954 roku był zastępcą dowódcy Odeskiego Okręgu Wojskowego, później od września 1954 do czerwca 1956 był dowódcą Taurydzkiego Okręgu Wojskowego.
Następnie w okresie od lipca 1956 do lutego 1959 roku był głównym doradcą wojskowym Ministra Obrony Ludowej Republiki Bułgarii. W marcu 1959 roku był komendantem kursu oficerskiego „Wystrieł”, a następnie od 1963 roku szefem katedry w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego ZSRR. W 1968 roku został przeniesiony do rezerwy.
Mieszkał i zmarł w Moskwie, pochowany został na cmentarzu Nowodziewiczym
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.