Jan Sajdak
polski filolog klasyczny, rektor Uniwersytetu Poznańskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Jan Sajdak?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Jan Sajdak (ur. 26 lutego 1882 w Burzynie k. Tarnowa, zm. 22 kwietnia 1967 w Poznaniu) – filolog klasyczny, bizantynolog, privatdocent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1912–1916), a następnie profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1917–1919) i Uniwersytetu Poznańskiego (1919–1933 i od 1946), w którym założył Katedrę Filologii Klasycznej i którego był rektorem w latach 1931–1932.
Jan Sajdak (1931) | |||
Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1882 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 kwietnia 1967 | ||
Profesor nauk humanistycznych | |||
Specjalność: latynistyka, bizantynistyka | |||
Alma Mater | |||
Doktorat |
1909 | ||
Habilitacja |
1912 | ||
Profesura |
19 listopada 1920 | ||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | |||
Okres zatrudn. |
1919-1960 | ||
Rektor | |||
Uczelnia | |||
Okres spraw. |
1931–1932 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dziekan Wydziału Humanistycznego | |||
Uczelnia | |||
Okres spraw. |
1945–1947 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
|
Jan Sajdak był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności; w latach 1918–1920 redagował "Eos" (periodyk poświęcony filologii klasycznej, założony w 1894 r. we Lwowie przez prof. Ludwika Ćwiklińskiego); redaktor wielotomowego wydania dzieła „Pisma ojców Kościoła pod redakcją prof. dr Jana Sajdaka” i licznych prac naukowych z dziedziny patrystyki (zwłaszcza dot. Grzegorza z Nazjanzu i Tertuliana); twórca (wspólnie z prof. Witoldem Klingerem) tzw. poznańskiej szkoły filologicznej; liczne prace z zakresu bizantynistyki (m.in. zarys Literatura bizantyńska). W dniu 5 lutego 1909 r. Na Uniwersytecie Jagiellońskim otrzymał doktorat na podstawie pracy Quaestiones Naziazenicae. Pars prima. Quae ratio inter Gregorium Nazianzenum et Maximum Cynicum intercedat. Wraz z prof. Leonem Sternbachem zbierał materiały do wydania scholiastów i komentatorów pism Grzegorza z Nazjanzu w bibliotekach Wenecji, Rzymu, Monte Cassino, Neapolu i Mediolanu. Za poradą prefekta Biblioteki Ambrozjańskiej i Watykańskiej Ambrogio Damiano Achille Ratti (późniejszego papieża Piusa XI) udał się wiosną 1912 r. do opactwa Monte Cassino. Tam powstała jego rozprawa habilitacyjna De codicibus graecis in Monte Cassino (wyd. Kraków 1913). Dokonał pierwszego na świecie kompleksowego przekładu poezji bizantyńskiej na język nowożytny (niemiecki). Na zlecenie Komitetu Wydawniczego Pism Greckich Ojców Kościoła z IV wieku - utworzonego przez Polską Akademię Umiejętności - prowadził prace w bibliotekach w Wiedniu, Bazylei, Paryżu, Londynie, Oksfordzie, Monachium i w Berlinie.