Jan Sobiesław Luksemburski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sobiesław Luksemburski (ur. między 1352 a 1355, zm. 12 października 1394 w Akwilei) – syn Jana Henryka Luksemburskiego i Małgorzaty opawskiej, 1380–1387 biskup Litomyśla, 1387 biskup ołomuniecki, 1387–1394 patriarcha Akwilei.
| Patriarcha | |||
| Data urodzenia |
ok. 1355 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 października 1394 | ||
| Patriarcha Akwilei | |||
| Okres sprawowania |
1387–1394 | ||
| Wyznanie |
katolickie | ||
| Kościół |
rzymskokatolicki | ||
| Nominacja biskupia |
1380 | ||
| Wybór patriarchy |
1387 | ||
| |||
Jan Sobiesław został przeznaczony do kariery duchownej. W 1368 otrzymał probostwo wyszehradzkie. Wiosną 1380 został biskupem Litomyśla. W tym samym roku po śmierci biskupa Jana ze Środy otworzyła się przed nim możliwość objęcia stolca biskupiego w Ołomuńcu, ale wówczas nie został wybrany. Stało się to dopiero w 1387. W czasie wielkiej schizmy zachodniej ta elekcja budziła wątpliwości. Wyjściem z sytuacji okazało się mianowanie Jana Sobiesława przez papieża Urbana VI na patriarchę Akwilei. Urząd ten sprawował do śmierci.