Jaskinia Lodowa w Twardych Spadach
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Lodowa w Twardych Spadach – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się nad Wielką Świstówką, u podnóża Twardych Spadów na wysokości 1480 metrów n.p.m., nieco ponad piargami[2]. Długość jaskini wynosi 152 metry, a jej deniwelacja 40 metrów[3].
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
152 m |
| Deniwelacja |
40 |
| Wysokość otworów |
1480 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
135 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
8 sierpnia 1982 r. |
| Odkrywca |
K. Dudziński |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.44 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′26″N 19°54′02″E | |
Główną częścią jaskini jest duża sala – Sala Stefana Zwolińskiego o wymiarach 28 × 5 m. Jej dno pokryte jest lodem o grubości 1–4 metrów. Ze ścian opadają lodospady.
Aby dostać się do niej z otworu wejściowego trzeba iść korytarzem w kształcie wąskiej rury do salki, której dno i ściany pokrywa lód. Znajduje się w niej okno, przez które można zjechać do Sali Stefana Zwolińskiego.
Z sali tej można przejść do drugiej dużej sali – Sali Lecha. W niej zaczyna się 10-metrowy komin doprowadzający do kilkunastometrowego korytarza zakończonego zawaliskiem[4].
Pokrywa lodowa utrzymuje się w jaskini przez cały rok. Zamieszkują ją nietoperze.
Roślinność nie występuje[4].
Jaskinię odkrył Krzysztof Dudziński 8 sierpnia 1982 roku. W tym samym roku zbadano ją do końca. W dalszym ciągu eksploracji oprócz odkrywcy brali udział Grzegorz Albrzykowski, Witold Cikowski i Józef Ćwiklik[3].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
