John Gower
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
John Gower (ur. ok. 1330, zm. 1408) – angielski poeta, piszący po łacinie, francusku i angielsku. Był przyjacielem i naśladowcą Geoffreya Chaucera[1].
Po angielsku Gower napisał obszerne dzieło Confessio amantis (Wyznanie zakochanego), po francusku ułożył Mirour de l'homme (Zwierciadło człowieka)[2], zaś po łacinie Vox clamantis (Głos wołającego)[3]. W tym ostatnim dziele poeta odniósł się do aktualnych wydarzeń społecznych, a konkretnie do powstania chłopskiego Wata Tylera, które potępił[4], podobnie zresztą jak Marcin Luter zrobił to w XVI wieku wobec powstańców niemieckich. Humanistycznym rysem poglądów Gowera był jego zdecydowany sprzeciw wobec użycia przemocy (stosowanej między innymi przez Krzyżaków) w ewangelizacji pogan, w czym przypomina Pawła Włodkowica[4].
Gower pisał też (strofą królewską) francuskie ballady[5].
Gower stał się bohaterem sztuki Wiliama Szekspira Perykles, książę Tyru, opartej zresztą na Confessio amantis. Gower występuje w roli chóru, wypowiadając prolog.
- To sing a song that old was sung,
- From ashes ancient Gower is come;
- Assuming man's infirmities,
- To glad your ear, and please your eyes.
- It hath been sung at festivals,
- On ember-eves and holy-ales;
- And lords and ladies in their lives
- Have read it for restoratives:
- The purchase is to make men glorious;
- Et bonum quo antiquius, eo melius.