Jorien ter Mors

Jorien ter Mors (ur. 21 grudnia 1989 w Enschede^[1]) – holenderska łyżwiarka szybka, startująca na długim i krótkim torze. Trzykrotna mistrzyni olimpijska w łyżwiarstwie szybkim, brązowa medalistka olimpijska w short tracku, trzykrotna mistrzyni świata i trzykrotna brązowa medalistka mistrzostw świata w łyżwiarstwie szybkim, trzykrotna medalistka mistrzostw świata w short tracku, wicemistrzyni Europy w łyżwiarstwie szybkim, multimedalistka mistrzostw Europy w short tracku, w tym dziewięciokrotna mistrzyni tych zawodów, multimedalistka mistrzostw Holandii w łyżwiarstwie szybkim, w tym dziewięciokrotna mistrzyni Holandii.

Jorien ter Mors

Jorien ter Mors (2009)
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1989 Enschede
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia Łyżwiarstwo szybkie Igrzyska olimpijskie złoto Soczi 2014 1500 m złoto Soczi 2014 bieg drużynowy złoto Pjongczang 2018 1000 m MŚ na dystansach złoto Kołomna 2016 1000 m złoto Kołomna 2016 1500 m brąz Gangneung 2017 1000 m MŚ w wieloboju sprinterskim złoto Changchun 2018 wielobój brąz Seul 2016 wielobój brąz Calgary 2017 wielobój ME w wieloboju sprinterskim złoto Changchun 2018 wielobój srebro Heerenveen 2017 wielobój Puchar Świata (1000 m) 2. miejsce 2020/2021 Short track Igrzyska olimpijskie brąz Pjongczang 2018 sztafeta Mistrzostwa świata srebro Sheffield 2011 sztafeta srebro Debreczyn 2013 1000 m brąz Debreczyn 2013 3000 m Mistrzostwa Europy złoto Heerenveen 2011 3000 m złoto Mladá Boleslav 2012 1000 m złoto Mladá Boleslav 2012 sztafeta złoto Malmö 2013 sztafeta złoto Drezno 2014 wielobój złoto Drezno 2014 1500 m złoto Drezno 2014 3000 m złoto Drezno 2014 sztafeta złoto Soczi 2016 sztafeta srebro Mladá Boleslav 2012 1500 m srebro Mladá Boleslav 2012 3000 m srebro Mladá Boleslav 2012 wielobój srebro Malmö 2013 500 m srebro Malmö 2013 3000 m srebro Drezno 2014 1000 m srebro Soczi 2016 1500 m brąz Sheffield 2007 sztafeta brąz Drezno 2010 sztafeta brąz Malmö 2013 1000 m brąz Malmö 2013 wielobój brąz Drezno 2014 500 m

Podium igrzysk olimpijskich w Soczi w biegu na 1500 m; od lewej: Ireen Wüst (srebro), Jorien ter Mors (złoto), Lotte van Beek (brąz)

Pierwsza w historii kobieta, która zdobyła medale olimpijskie w dwóch dyscyplinach sportu podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich – na igrzyskach w Pjongczangu w 2018 roku zdobyła złoto w łyżwiarstwie szybkim i brąz w short tracku.

Kariera

W short tracku startuje od 2005 roku, a od 2012 roku bierze też udział w zawodach łyżwiarstwa szybkiego. Pierwszy medal mistrzostw międzynarodowych zdobyła w 2007 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy w short tracku w Sheffield była trzecia w sztafecie. Sukces ten powtórzyła podczas mistrzostw Europy w Dreźnie w 2010 roku^[2].

W lutym 2010 roku po raz pierwszy w karierze wystąpiła na zimowych igrzyskach olimpijskich. Podczas igrzysk w Vancouver nie zdobyła medalu olimpijskiego. Startowała wówczas w short tracku – w sztafecie zajęła czwarte miejsce, w biegu na 500 m była 23., a na 1000 m została zdyskwalifikowana^[3].

Na mistrzostwach Europy w Heerenveen w 2011 roku została mistrzynią na dystansie 3000 m. Kolejne medale zdobyła na ME w Mladej Boleslav, gdzie była najlepsza w sztafecie i biegu na 1000 m oraz druga w wieloboju i na dystansach 1500 i 3000 m. Pięć medali przywiozła również z ME w Malmö w 2013 roku, choć zwyciężyła tylko w sztafecie. W indywidualnych startach była druga na 500 i 3000 m i trzecia w wieloboju i biegu na 1000 m. Najlepsze wyniki osiągnęła jednak na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy w Dreźnie, gdzie zwyciężyła w wieloboju, sztafecie oraz biegach na 1500 i 3000 m, w biegu na 1000 m była druga, a na 500 m zajęła trzecią pozycję. Równocześnie zdobyła też srebrny medal w biegu na 1000 m brązowy na dystansie 3000 m podczas mistrzostw świta w Sheffield w 2011 roku oraz srebrny w sztafecie podczas mistrzostw świata w Debreczynie dwa lata później^[2].

W lutym 2014 roku uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Soczi. Wystąpiła tam w dwóch konkurencjach w łyżwiarstwie szybkim, w obu zdobywając złote medale olimpijskie^[3]. Holenderka triumfowała w biegu indywidualnym na 1500 m oraz w biegu drużynowym, wspólnie z Marrit Leenstrą, Ireen Wüst i Lotte van Beek^[4]. Na tych samych igrzyskach startowała także w czterech konkurencjach short tracku. Najlepszy rezultat osiągnęła w biegu na 1500 m, w którym uplasowała się na czwartej pozycji. Ponadto była piąta na 1000 i szósta na 500 m. W sztafecie Holenderki nie zostały sklasyfikowane^[5].

Kolejne trzy medale mistrzostw świata wywalczyła w 2016 roku – podczas dystansowych mistrzostw świata w Kołomnie zwyciężyła w biegach na 1000 i 1500 m, a w sprinterskich mistrzostwach świata w Seulu była trzecia. W tym samym roku zdobyła dwa medale mistrzostw Europy w Soczi – złoto w sztafecie i srebro na dystansie 1500 m. W 2017 roku wywalczyła brązowy medal na 1000 m na dystansowych mistrzostwach świata w Gangneung, srebro podczas mistrzostw Europy w wieloboju w Heerenveen oraz brąz podczas sprinterskich mistrzostw świata w Calgary^[2].

W lutym 2018 roku po raz trzeci w karierze wzięła udział w igrzyskach olimpijskich. W Pjongczangu została mistrzynią olimpijską w łyżwiarstwie szybkim w biegu na 1000 m, ustanawiając przy tym rekord olimpijski (1:13,56) na tym dystansie. Zajęła również szóste miejsce w biegu na 500 m^[6]. Wystąpiła również w dwóch konkurencjach w short tracku. W biegu na 1500 m zajęła piąte miejsce, a w sztafecie zdobyła brązowy medal. Holenderska sztafeta zwyciężyła w finale B, ustanawiając rekord świata w tej konkurencji (4:03,471)^[7], wspólnie z Suzanne Schulting, Yarą van Kerkhof i Larą van Ruijven^[8].

Zdobywając medale w Pjongczangu w łyżwiarstwie szybkim i short tracku Jorien ter Mors została pierwszą kobietą w historii igrzysk olimpijskich, która zdobyła medale w dwóch różnych dyscyplinach sportowych podczas jednej edycji zimowych igrzysk olimpijskich^[9].

W marcu 2018 roku po raz pierwszy w karierze została mistrzynią świata w wieloboju sprinterskim, zdobywając złoty medal na mistrzostwach w Changchun^[10].

W latach 2013–2018 zdobyła 12 medali mistrzostw Holandii w łyżwiarstwie szybkim – 9 złotych, 2 srebrne i 1 brązowy^[11].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Short track

Igrzyska	Konkurencja	Eliminacje		Ćwierćfinał		Półfinał		Finał		Miejsce
		czas	miejsce	czas	miejsce	czas	miejsce	czas	miejsce
2010, Vancouver	Bieg na 500 m	45,120[12]	3.	NQ						23.[13]
	Bieg na 1000 m	DSQ[14]		NQ						DSQ[15]
	Sztafeta	—				4:16,520	3.[16]	4:16,120	1.[17]	4.[18]
2014, Soczi	Bieg na 500 m	44,262	1.[19]	43,572	2.[20]	44,242	4.[21]	44,311	3.[22]	6.[23]
	Bieg na 1000 m	1:46,661	3.[24]	1:29,119	2.[25]	1:30,481	3.[26]	1:36,835	1.[27]	5.[28]
	Bieg na 1500 m	2:21,626	1.[29]	—		2:19,382	2.[30]	2:19,656	4.[31]	4.[32]
	Sztafeta	—				DSQ[33]		NQ		DSQ[34]
2018, Pjongczang	Bieg na 1500 m	2:28,587	2.[35]	—		2:34,385	1.[36]	2:25,955	5.[37]	5.[38]
	Sztafeta	—				4:05,977	3.[39]	4:03,471	1.[40]	3.[8]

Łyżwiarstwo szybkie

Igrzyska	Konkurencja	Ćwierćfinał		Półfinał		Finał
		czas	miejsce	czas	miejsce	czas	miejsce
2014, Soczi	Bieg na 1500 m	N/A				1:53,51	1.[41]
	Bieg drużynowy	2:58,61[42]	1.	2:58,43[43]	1.	2:58,05[44]	1.[45]
2018, Pjongczang	Bieg na 500 m	N/A				37,539[46]	6.
	Bieg na 1000 m	N/A				1:13,56	1.[47]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Short track

Sezon	500 m	1000 m	1500 m
2008/2009	–	62.[48]	63.[49]
2009/2010	39.[50]	34.[51]	53.[52]
2010/2011	20.[53]	17.[54]	12.[55]
2011/2012	9.[56]	12.[57]	20.[58]
2012/2013	16.[59]	11.[60]	10.[61]
2013/2014	13.[62]	8.[63]	7.[64]
2015/2016	50.[65]	18.[66]	48.[67]
2016/2017	24.[7]	–	28.[7]

Łyżwiarstwo szybkie

Sezon[68]	500 m	1000 m	1500 m	3000/5000 m	Biegi masowe
2012/2013	–	–	–	17.	11.
2013/2014	–	–	31.	28.	–
2015/2016	8.	5.	–	–	–
2016/2017	20.	10.	17.	–	–

Miejsca na podium

Short track

Sezon	Data	Miasto	Pozycja	Dystans[69]
2010/2011	5 grudnia 2010	Changchun	3.	3000 m (sztafeta)
2011/2012	5 lutego 2012	Moskwa	3.	3000 m (sztafeta)
2011/2012	11 lutego 2012	Dordrecht	2.	1000 m
2012/2013	10 lutego 2013	Drezno	1.	3000 m (sztafeta)
2013/2014	28 września 2013	Szanghaj	3.	1500 m
2016/2017	6 listopada 2016	Calgary	2.	3000 m (sztafeta)
2016/2017	13 listopada 2016	Salt Lake City	2.	3000 m (sztafeta)

Łyżwiarstwo szybkie

Sezon	Data	Miasto	Pozycja	Dystans[70]
2012/2013	16 listopada 2012	Heerenveen	3.	3000 m
2012/2013	17 listopada 2012	Heerenveen	2.	bieg masowy
2013/2014	8 grudnia 2013	Berlin	1.	bieg drużynowy
2015/2016	29 stycznia 2016	Stavanger	3.	500 m
2015/2016	29 stycznia 2016	Stavanger	1.	1000 m
2015/2016	11 marca 2016	Heerenveen	3.	500 m
2015/2016	13 marca 2016	Heerenveen	2.	1000 m
2016/2017	3 grudnia 2016	Astana	2.	1000 m
2016/2017	4 grudnia 2016	Astana	3.	1500 m
2016/2017	27 stycznia 2017	Berlin	3.	1000 m
2017/2018	10 listopada 2017	Heerenveen	2.	bieg drużynowy
2017/2018	11 listopada 2017	Heerenveen	2.	1500 m
2017/2018	12 listopada 2017	Heerenveen	3.	1000 m
2017/2018	19 stycznia 2018	Erfurt	1.	1000 m