Język sumeryjski
martwy język izolowany / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Język sumeryjski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru)[1] – starożytny język używany w Sumerze, w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e. Jeden z najstarszych zapisanych języków. Jako język mówiony został wyparty przez język akadyjski około 1700 p.n.e., ale funkcjonował jako język tekstów religijnych, ceremonialnych i naukowych do około I wieku p.n.e. Był zapomniany do czasu odczytania w XIX wieku. Język sumeryjski nie jest spokrewniony z językami używanymi przez okoliczne ludy i jest na ogół uważany za izolowany. Do jego zapisu stosowano pismo klinowe[2]. Sumeryjski był językiem aglutynacyjnym i ergatywnym.
Obszar |
południowa Mezopotamia | ||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
język wymarły | ||||
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||||
Kody języka | |||||
ISO 639-2 | sux | ||||
ISO 639-3 | sux | ||||
IETF | sux | ||||
Glottolog | sume1241 | ||||
GOST 7.75–97 | шум 817 | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |