Języki sangirskie
grupa języków austronezyjskich / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Języki sangirskie – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych w prowincji Celebes Północny w Indonezji oraz na Filipinach. Należą do gałęzi języków filipińskich[1]. Ich podział przedstawia się w następujący sposób[2]:
Obszar | |
---|---|
Użytkownicy | |
Klasyfikacja genetyczna |
|
Podział |
• języki północnosangirskie |
Kody rodziny językowej | |
Glottolog | sang1335 |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. |
Największą społeczność użytkowników ma język sangir, używany przede wszystkim na wyspach Sangir (Sangihe)[3]. Talaud to rodzimy język wysp Talaud. Językiem sangil posługuje się społeczność zamieszkująca południowe Filipiny (Cotabato, Davao, półwysep i wyspy Sarangani)[4]. Zagrożone wymarciem języki bantik i ratahan są używane w regionie Minahasa[5].
Języki północnosangirskie wykazują wpływy leksykalne języków południowych Filipin, z którymi weszły w długookresowy kontakt. W językach południowych zaznaczyły się natomiast wpływy języków minahaskich[6]. Istotnym źródłem zapożyczeń jest także malajski, którzy zakorzenił się w regionie; jego odrębna odmiana (malajski miasta Manado) służy jako środek komunikacji ponadlokalnej[7].