![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/Katedra_Wniebowzi%25C4%2599cia_Naj%25C5%259Bwi%25C4%2599tszej_Maryi_Panny_P1510069.jpg/640px-Katedra_Wniebowzi%25C4%2599cia_Naj%25C5%259Bwi%25C4%2599tszej_Maryi_Panny_P1510069.jpg&w=640&q=50)
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Charkowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Charkowie (ukr. Собор Внебовззяття (Успіння) Пресвятої Діви Марії у Харкові) – rzymskokatolicka świątynia wybudowana w stylu neogotyckim w latach 1887–1892 przy obecnej ul. Gogola 4.
katedra | |||||||
![]() | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Wezwanie | |||||||
| |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
Strona internetowa |
Od 1923 r. przy kościele obok parafii rzymskokatolickiej działa też wspólnota ormiańskokatolicka, dla której wydzielono kaplicę po lewej stronie świątyni, do dziś nazywaną kaplicą ormiańską. W charakterze ormiańskiego proboszcza przybył do miasta ks. Jehanian Karapet, który w 1927 r. przyjął obywatelstwo radzieckie. 14 lutego 1938 r. został on aresztowany przez NKWD i 21 października 1938 roku rozstrzelany w Charkowie.[1]
W latach trzydziestych XX wieku kościół zamknięto i przebudowano na cele świeckie – mieściło się tu m.in. kino dla dygnitarzy partyjnych. W 1992 świątynia została zwrócona wiernym. Pierwszy proboszczem został ks. Jerzy Ziemiński ze zgromadzenia księży marianów[2]. Posługę przy parafii podjęły też siostry franciszkanki służebniczki Krzyża i siostry szarytki. Od 2002 jest katedrą nowo powstałej diecezji charkowsko-zaporoskiej. Pierwszy ordynariuszem został biskup Stanisław Padewski z zakonu kapucynów[3].
W 2002 r. parafia katedralna otrzymała Medal św. Brata Alberta za działalność charytatywną na rzecz osób niepełnosprawnych i niewidomych[4].