Kobza
strunowy instrument muzyczny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Kobza?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Kobza – dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych, rodzaj lutni z krótką szyjką o mocno wypukłym korpusie rezonansowym[1][2]. Struny szarpie się plektronem[3]. Kobza przeznaczona do gry solowej ma 2–6 strun metalowych lub jelitowych (często mieszanych); używana do akompaniamentu ma 8–12 strun jelitowych (niższych) i metalowych (wyższych), strojonych po dwie w unisonie lub w oktawie[1]. Struny rozciągnięte są wzdłuż szyjki. Dodatkowe – rozpięte poniżej szyjki, nad płytą wierzchnią pudła rezonansowego – dodane zostały w XIV lub XV wieku; od tego czasu instrument nazywano bandurą[4].
Klasyfikacja naukowa | |||
321.321 | |||
Klasyfikacja popularna | |||
strunowy, szyjkowy, szarpany | |||
Podobne instrumenty | |||
|
Współcześnie kobza używana jest jeszcze niekiedy na Bukowinie, w Mołdawii, na terenach krain historycznych Rumunii i Bułgarii: Dobrudży, Wołoszczyźnie i Oltenii[1] oraz na Ukrainie[2][3][5].
Termin „kobza” bywa błędnie stosowany na określenie dud (instrumentu dętego), których poprawna nazwa brzmi koza, kozioł[1][2][6] lub wołynka[7].