Konferencja w San Remo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konferencja w San Remo – międzynarodowa konferencja zorganizowana przez ententę po I wojnie światowej w dniach 19-26 kwietnia 1920 roku w mieście San Remo we Włoszech.
Data | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
konieczność podziału terytorium byłego Imperium osmańskiego na Bliskim Wschodzie | ||
Wynik |
decyzja o utworzeniu francuskiego Mandatu Syrii i Libanu i brytyjskiego Mandatu Palestyny | ||
Strony rozmów | |||
| |||
Przywódcy | |||
|
Wzięli w niej udział przedstawiciele czterech głównych sprzymierzonych mocarstw biorących udział w I wojnie światowej. Wielką Brytanię reprezentował premier David Lloyd George, Francję reprezentował premier Alexandre Millerand, Włochy reprezentował premier Francesco Saverio Nitti, Grecję reprezentował premier Elefterios Wenizelos, a Japonię ambasador K. Matsui. Celem konferencji było określenie mandatów Ligi Narodów w celu administrowania byłymi ziemiami Imperium osmańskiego na Bliskim Wschodzie.
W wyniku rozmów nie zdołano określić dokładnych granic dla wszystkich terytoriów i praca ta została dokończona dopiero cztery lata później. Decyzje podjęte na konferencji w San Remo zostały dołączone w sierpniu 1920 do treści traktatu pokojowego z Sèvres zawartego z Turcją (Sekcja VII, Art 94-97). Ponieważ Turcja odrzuciła ten traktat, decyzje konferencji zostały ostatecznie potwierdzone przez Ligę Narodów 24 lipca 1922. Turcja przyjęła te warunki, podpisując traktat w Lozannie w 1923.