![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Ukposter.jpg/640px-Ukposter.jpg&w=640&q=50)
Korienizacja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Korienizacja (ros. коренизация, корень – korzeń) – polityka narodowościowa Związku Radzieckiego na początku lat 20. XX wieku.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Ukposter.jpg/320px-Ukposter.jpg)
Polityka korienizacji (powrotu do korzeni) została sformułowana w 1913 r. przez Józefa Stalina. Wprowadzanie jej w życie rozpoczęto po rewolucji październikowej.
Korienizacja zakładała podział terytorialny wedle kryteriów etnicznych i wprowadzenie jako urzędowego języka miejscowego (opartego na alfabecie łacińskim)[1], troskę o rozwój kultur poszczególnych narodów wchodzących uprzednio w skład Imperium Rosyjskiego, tworzenie lokalnych partii komunistycznych.
Owocami korienizacji były m.in. utworzenie w Azji Środkowej republik narodowościowych (Uzbeckiej, Tadżyckiej, Kazachskiej, Kirgiskiej i Turkmeńskiej), wprowadzenie alfabetów do języków ałtajskich, a przede wszystkim polityka ukrainizacji w USRR w latach 1923–1929[2].
Korienizacja ustąpiła miejsca rusyfikacji w latach 30.