Kryzys libański

Kryzys libański – kryzys polityczny w Libanie wywołany przez polityczne oraz religijne napięcia w kraju, mający miejsce w 1958 roku i zakończony interwencją wojsk amerykańskich.

Kryzys libański

zimna wojna
Amerykański marine w czasie kryzysu libańskiego na pozycji na obrzeżach Bejrutu
Czas	15 lipca – 25 października 1958
Miejsce	Bejrut
Terytorium	Liban
Wynik	ustąpienie prezydenta Kamila Szamuna, utworzenie rządu jedności narodowej
Strony konfliktu
rząd Libanu: Siły Zbrojne Libanu Partia Kataeb Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna Armeńska Federacja Rewolucyjna Wsparcie:  Stany Zjednoczone opozycja libańska: Nadżdżada Socjalistyczna Partia Postępu Libańska Partia Komunistyczna Ruch Niezależnych Naserystów Wsparcie:  ZSRR  ChRL  Izrael  Zjednoczona Republika Arabska
Dowódcy
Kamil Szamun Naim Moghabghab Fuad Szihab Pierre Dżumajjil Dwight Eisenhower Raszid Karami Saëb Salam Adnan Al-Hakim Kamal Dżumblatt Gamal Abdel Naser
Straty
>1000 zabitych i rannych >5000 zabitych i rannych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
33°49′59,9880″N 35°46′00,0120″E

W lipcu 1958 roku Liban był zagrożony wojną domową pomiędzy maronitami a muzułmanami. Dwa lata wcześniej pogorszyły się stosunki z Egiptem. Ówczesny prozachodni prezydent, chrześcijanin maronita Kamil Szamun nie zerwał stosunków z państwami zachodnimi, narażając się na gniew prezydenta Egiptu Gamala Abdela Nasera. Działo się to w okresie kryzysu sueskiego. Premier, sunnita Raszid Karami, miał poparcie prezydenta Egiptu Nasera. Po zakończeniu kryzysu Karami stworzył rząd jedności narodowej.

Libańscy muzułmanie namawiali rząd do przyłączenia się do nowo powstałej Zjednoczonej Republiki Arabskiej (Egipt i Syria), podczas gdy chrześcijanie chcieli zachować prozachodnią politykę rządu. Rosnący w siłę muzułmańscy rebelianci zmusili prezydenta Szamuna do poproszenia Amerykanów o zbrojną interwencję.

Bibliografia

• DanutaD. Madeyska DanutaD., Liban, Warszawa: „Trio”, 2003, ISBN 83-88542-62-1, OCLC 749208220. Brak numerów stron w książce