Kultury andyjskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kultury andyjskie – wspólna nazwa dla dawnych kultur indiańskich, rozwijających się niegdyś na terenach obejmujących niziny pomiędzy Andami a brzegiem Oceanu Spokojnego.
Należą one do kultur stosunkowo mało znanych i nie do końca opracowana jest ich chronologia. Najstarsze, odnalezione ślady bytności człowieka na tych terenach pochodzą z osiemnastego tysiąclecia p.n.e. Zostały odkryte w jaskini Pikimachay koło Ayacucho (w Peru). Znaleziska pochodzące z tej jaskini przypisano do dwóch faz rozwoju:
- wcześniejszy nazwano okresem Paccaicasa,
- późniejszy (od czternastego tysiąclecia p.n.e. do jedenastego tysiąclecia p.n.e.) okresem Ayacucho.
W jaskini znaleziono przede wszystkim narzędzia wykonane z kamienia i kości, a także najstarsze, odnalezione na tym terenie ziarna kukurydzy (datowane są na V – III tysiąclecie p.n.e.).
Do kultur późniejszych, obejmujących okres od dziesiątego tysiąclecia p.n.e. do czwartego tysiąclecia p.n.e. należą kultury Chuqui, Zona Roja i Chivateros. Znaleziska pochodzące z tych tysiącleci to kościane, drobne narzędzia (skrobaczki, noże, ostrza włóczni) świadczące o tym, że były to czasy zbieractwa i myślistwa.
W górach leżących na terenie Peru i Boliwii odnaleziono także jaskinie z zachowanymi naskalnymi rysunkami. Przypuszczalny ich czas powstania to ósme tysiąclecie p.n.e. Malowidła przedstawiają ludzi polujących na stada gwanako andyjskich. Wykonane są przy użyciu barwników w kolorze czarnym, czerwonym, białym i żółtym. Przedstawiane postacie mają wysokość do 220 cm.