Kądziel
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kądziel – w przemyśle włókienniczym pęk włókien (lnianych, konopnych lub wełnianych) do przędzenia, umocowany na krążku przęślicy lub kołowrotku[1].
Ten artykuł dotyczy narzędzia stosowanego w przędzalnictwie. Zobacz też: zwrot po kądzieli na drzewie genealogicznym. |
Przędzeniem ręcznym zajmowały się najczęściej kobiety. Prządka wyciągała z kądzieli pasemka włókien, aby włókna lepiej się skręcały, zwilżała je śliną. Po przymocowaniu końcówki przędzionej nici do wrzeciona wprawiała go w ruch wirowy. Wrzeciono naprężało i skręcało nić. Do przędzenia używano później pierwszego mechanicznego urządzenia jakim był kołowrotek[2].
W niektórych okolicach Polski był zwyczaj, że pannie młodej wręczano kądziel na znak, że będzie odtąd przędzą wykonaną przez siebie okrywać rodzinę[3].
Kądziel to także staropolskie określenie stopnia pokrewieństwa w linii żeńskiej[3].