Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – bieg na 400 m mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bieg na dystansie 400 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Biegi eliminacyjne i półfinałowe rozegrane zostały 12 lipca 1912 roku, zaś bieg finałowy — 13 lipca 1912 roku. Mistrzem olimpijskim w tej konkurencji został Amerykanin Charles Reidpath. W rywalizacji wzięło udział 49 biegaczy z 16 reprezentacji.
- Główny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912.
Faworytami do medalu w tej konkurencji, przed rozpoczęciem Igrzysk, było trzech reprezentantów Stanów Zjednoczonych: zwycięzca mistrzostw amerykańskiej Amatorskiej Unii Atletycznej z 1909 i 1911 roku, zwycięzca próby przedolimpijskiej w stanach centralnych, Edward Lindberg; zwycięzca próby przedolimpijskiej dla stanów wschodnich i akademicki mistrz USA z 1911 roku Donnell Young; oraz akademicki mistrz USA na 440 jardów z 1912 roku, Charles Reidpath.
W piątym biegu półfinałowym doszło do kontrowersyjnego zdarzenia. Niemiec Hanns Braun na pierwszym łuku zbiegł na wewnętrzną stronę toru (w eliminacjach i półfinałach zawodnicy nie biegli po torach) tuż przed Youngiem, który to w brutalny sposób go odepchnął. Amerykanin zajął w biegu pierwsze miejsce, ale za swoje zachowanie został zdyskwalifikowany, co pozwoliło Braunowi na awans do finału. Po tym incydencie sędziowie postanowili, że w biegu finałowym zawodnicy będą biegli po torach na całym dystansie.
W finale początkowo prowadził Braun, lecz na ostatnim łuku został wyprzedzony przez Reidpatha. Na ostatniej prostej Amerykanin przyspieszył i bezkonkurencyjnie zwyciężył.