Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Die Linke (z niem. Lewica[1]) – niemiecka lewicowa partia polityczna, powstała 16 czerwca 2007 ze zjednoczenia Die Linkspartei. i WASG. Współprzewodniczącymi partii są Martin Schirdewan i Janine Wissler[2]. Ideologią partii jest socjalizm demokratyczny[3], niemniej jednak występuje w niej wiele frakcji.
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia |
16 czerwca 2007 |
Adres siedziby |
Karl-Liebknecht-Haus, |
Ideologia polityczna | |
Poglądy gospodarcze | |
Liczba członków |
78 700 (2 kwietnia 2010) |
Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
Młodzieżówka | |
Obecni posłowie |
39/736 |
Obecni senatorowie |
4/69 |
Obecni eurodeputowani |
5/96 |
Obecni radni wojewódzcy |
137/1884 |
Strona internetowa |
Aby podkreślić zasadę równouprawnienia na czele partii stoi polityczny tandem złożony z mężczyzny i kobiety. Po utworzeniu nowego ugrupowania Klaus Ernst oraz Gesine Lötzsch zostali wybrani liderami partii. 10 kwietnia 2012 Gesine Lötzsch zrezygnowała z pozycji współlidera partii ze względu na chorobę męża. W czerwcu tego samego roku odbył się zjazd przedstawicieli partii w Getyndze, na którym wyłoniono nowych przewodniczących ugrupowania i partyjny zarząd. Współprzewodniczącymi partii zostali 34-letnia Katja Kipping z Saksonii i zachodnioniemiecki działacz Bernd Riexinger. Zdaniem komentatorów wybory władz partii udowodniły wewnątrzpartyjne tarcia między frakcjami. Uwidoczniły się dwie najsilniejsze frakcje, radykalna skupiona wokół Oskara Lafontaine’a oraz reformatorska, tworzona głównie przez postkomunistów z terenów byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej[4].
Lewica ma swoich przedstawicieli w parlamencie federalnym (Bundestagu), we wszystkich parlamentach krajowych (landtagach) we wschodniej części Niemiec oraz w czterech w zachodnich Niemczech. W Berlinie partia współuczestniczy w lokalnej koalicji rządzącej z SPD, w pozostałych nowych krajach związkowych (Brandenburgii, Meklemburgii-Pomorzu Przednim, Saksonii, Saksonii-Anhalcie i Turyngii) jest w opozycji. Krótko przed zjednoczeniem partii, do parlamentu Wolnego Hanzeatyckiego Miasta Bremy wybrano przedstawicieli Linkspartei oraz startujących z jej listy członków WASG. W wyborach 27 stycznia 2008 Lewica wprowadziła swoich posłów do landtagów dwóch dalszych „starych” krajów związkowych, Hesji i Dolnej Saksonii, gdzie zdobyła odpowiednio 5,1% i 7,1% poparcia, zaś 24 lutego 2008 zdobyła 6,4% poparcia i wprowadziła swych przedstawicieli do Bürgerschaft w Hamburgu.
7 czerwca 2009 odbyły się w Niemczech wybory do Parlamentu Europejskiego, w których Lewica zdobyła blisko 2 mln głosów, czyli 7,5% i powiększyła swoją reprezentację z 7 do 8 deputowanych. Lewica należy w Parlamencie Europejskim do frakcji Zjednoczona Lewica Europejska – Nordycka Zielona Lewica (ZLE/NZL), która pozycjonuje się na lewo od PES. 24 czerwca 2009 przewodniczącym frakcji jednogłośnie wybrano Lothara Bisky’ego (zastąpił francuskiego komunistę Francisa Wurtza). Do Bundestagu XIX kadencji weszła m.in. Żaklin Nastić, polityczka urodzona w Gdyni.
Podstawowe wartości partii to demokracja, wolność, równość, sprawiedliwość i solidarność, nierozerwalnie połączone z pokojem, ochroną środowiska (poglądy ekologiczne) i emancypacją. W swoim programie partia sprzeciwia się militaryzacji i prywatyzacji, krytykując zarówno koncentrację kapitału w rękach prywatnych, jak i prymat międzynarodowych rynków finansowych. Twierdzi, że prywatna kontrola nad kapitałem wielkich przedsiębiorstw powinna być uszczuplona na rzecz instrumentów demokratycznych, które miałyby być zarówno sprawiedliwe, jak i efektywne. Kluczowe działy gospodarki powinny zostać oddane pod opiekę państwa, by prawdziwie demokratyczna kontrola i organizacja stały się możliwe.
W swoim programie partia odwołuje się do haseł Karola Marksa i bierze społeczną odpowiedzialność za zdrowie, zasoby wody i energii, rozwój regionów wiejskich i miejskich, publiczny transport lokalny i długodystansowy, powszechnie dostępną edukację publiczną, godne życie w starszym wieku oraz rozwój kultury i nauki. Obiecują zwalczanie wszelkich form dyskryminacji na tle płci, wyznania i orientacji seksualnej.
Za dotychczasowe niepowodzenia i intensyfikację globalnego kryzysu ekologicznego partia wini „przejście z polityki państwa dobrobytu regulowanego kapitalistycznie do radykalnie rynkowej, neoliberalnej polityki”. Proponuje „odrodzenie” w oparciu o zasady solidarności społecznej. Postrzega indywidualność każdego z ludzi oraz zaprzestanie realizowania tradycyjnych ról przypisanych do płci jako szansę na rozwój indywidualny. Partia jest przeciwna polityce „wspierania i wymagania”, która klasyfikuje bezrobocie jako problem jednostki. Zamiast tego chce opracować zasady, które sprawią, że własny rozwój stanie się możliwy dla każdego.
W 2011 partia uchwaliła nowy zaktualizowany program. W sferze międzynarodowej partia domagała się zakończenia wszystkich operacji militarnych Bundeswehry i wycofania wojsk niemieckich z Afganistanu. Partia obiecała, że nie wejdzie do żadnego rządu, który będzie kontynuował dotychczasową politykę militarną i dozbrajanie. W programie znalazł się zapis dotyczący nałożenia zakazu importu broni zza granicy. Zdaniem działaczy Lewicy Niemcy powinny dążyć do opuszczenia struktur NATO; zdaniem partii sojusz powinien zostać rozwiązany. Lider partii Klaus Ernst stwierdził, że zmiany te „To kamień milowy w naszej historii”.
Pod względem gospodarczym partia zaproponowała radykalne zmiany polegające między innymi na:
Duże kontrowersje wywołał zapisek dotyczący legalizacji wszystkich narkotyków, łącznie z heroiną i kokainą. Lider partii wyjaśnił jednak, że chodzi o „odkryminalizowanie uzależnionych, zorganizowanie im pomocy i wydawanie narkotyków w sposób legalny i kontrolowany”. Partia podkreśliła, że wszystkie te zmiany byłyby realizowane drogą długofalowych reform[5][6].
Kontrowersje w działalności Die Linke budzi m.in. stosunek do rosyjskiej inwazji na Ukrainę, gdyż Die Linke współodpowiedzialność za nią przypisuje NATO i Stanom Zjednoczonym[7]. W 2023 Sahra Wagenknecht, współprzewodnicząca Die Lienke, współorganizowała protesty przeciwko przekazywaniu broni ukraińskiej armii[8]. Również przed pełnoskalową rosyjską inwazją Die Lienka wspierała różne postulaty Federacji Rosyjskiej w zakresie polityki bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej[9].
Lewica ma wiele wewnętrznych klubów, często określonych jako platformy:
Oprócz głównych platform, istnieje duża liczba grup lewicowych współpracujących z dawnymi PDS i WASG, w tym Linksruck (obecnie znana jako Marx21). Z partią współpracuje także Niemiecka Partia Komunistyczna, której niektóre oddziały regionalne zawiązały sojusz z Lewicą. Partia jednak nie przyłączyła się do struktur Lewicy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.