Lista Cichociemnych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lista 316 Cichociemnych jest wykazem skoczków spadochronowych, wysłanych podczas II wojny światowej do okupowanej Polski przez Oddział VI Sztabu Naczelnego Wodza, którym przyznano Znak dla skoczków do Kraju. Większość badaczy (w tym dr Krzysztof A. Tochman, autor czterotomowego Słownika Biograficznego Cichociemnych) uznaje za zgodną z faktami liczbę 316 CC, jednak niektórzy sądzą, że nie jest ona prawidłowa (patrz: Kontrowersje).
Cichociemni (skrót: CC) byli żołnierzami w służbie specjalnej, którzy ochotniczo zgłosili się do służby w okupowanym kraju, w szeregach Armii Krajowej[1]. Nie byli zwartą formacją ani oddziałem wojskowym, nie mieli własnego sztandaru, barw, patrona, ani też własnej tradycji. Zgodnie z normami Konwencji Genewskich nie mogli nosić mundurów[2]. Wszelkie działania związane z wyszkoleniem CC oraz ich przerzuceniem do okupowanej Polski były tajne. Po akceptacji Naczelnego Wodza, 1 czerwca 1943 r. Szef Oddziału VI (Specjalnego) ppłk. dypl. Michał Protasewicz wydał „Instrukcję dla żołnierzy przerzucanych drogą lotniczą do Kraju” L.dz. 2525/tjn. 43. W rozpoczynającym ją pkt. I. A. podkreślono –- Wszystkie bez wyjątku czynności związane z lotem do kraju są ścisłą tajemnicą wojskową. Bezwzględne przestrzeganie tej tajemnicy jest podstawowym warunkiem powodzenia samych lotów oraz całości akcji lotniczej w Kraju, jak również jedynym sposobem zabezpieczenia przed represjami rodziny skoczka[3][4].
20 czerwca 1941 r. gen. Władysław Sikorski ustanowił Znak Spadochronowy. Miał on być taki sam dla wszystkich spadochroniarzy, bez względu na rodzaj akcji bojowej, w której brali udział. Zasada ta nie została w pełni zachowana (...)[5]. Złamaniem tej podstawowej zasady było zarządzenie Kierownika Ministerstwa Obrony Narodowej z 7 lutego 1954, a więc w 13 lat po wydaniu zasadniczego zarządzenia Naczelnego Wodza, a w 9 lat po zakończeniu wojny światowej - ustanawiające specjalny znak dla skoczków krajowych, czyli Cichociemnych AK. „Znak dla skoczków do Kraju” różnił się cokolwiek wielkością oraz znakiem Polski Walczącej, „kotwicą” wstawioną w środek wianka [cytat za: gen. S. Sosabowski „Najkrótszą Drogą” s. 100][6]. W praktyce znak ten stał się jedynym identyfikatorem CC.
Pochodzenie nazwy cichociemni wyjaśniono w publikacji Drogi Cichociemnych wydanej z inicjatywy Koła Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej w Londynie – Nazywamy się cichociemnymi. Nazwa niejednemu wyda się może dziwaczna, ale spróbujcie znaleźć lepszą na określenia takiego charakternika, który potrafi zjawić się nie spostrzeżony tam gdzie się go najmniej spodziewają i pożądają, cicho a sprawnie narobić nieprzyjacielowi bigosu i wsiąknąć niedostrzegalnie w ciemność, w noc – skąd przyszedł[7].
Oto alfabetyczna lista 316[8][9] [10] [11] Cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej: