Lotniskowce typu Majestic
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lotniskowce typu Majestic – lotniskowce lekkie zbudowane w Wielkiej Brytanii, oryginalnie należące do serii sześciu finalnych lotniskowców typu Colossus.
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy |
Royal Australian Navy | ||
Wejście do służby |
1948 | ||
Wycofanie |
1997 | ||
Planowane okręty |
6 | ||
Zbudowane okręty |
5 | ||
Okręty w służbie |
0 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
15 750 t (standardowa) | ||
Długość |
211,83 m | ||
Szerokość |
24,38 m | ||
Zanurzenie |
5,94 m (standardowe) | ||
Napęd |
2 × turbiny parowe Parsons, | ||
Prędkość |
25 węzłów (46 km/h) | ||
Zasięg |
12 000 Mn przy 14 kn (26 km/h) | ||
Załoga |
1200 | ||
Uzbrojenie |
30× Bofors 40 mm | ||
Wyposażenie lotnicze |
37 samolotów | ||
|
Doświadczenia wojenne spowodowały szereg zmian w projekcie, w tym zamontowanie większej liczby armat przeciwlotniczych, nowocześniejszych radarów i wyposażenia do zaopatrywania w ruchu. Aby przyjmować większe i szybsze samoloty wzmocniono pokład oraz zastosowano nowe katapulty, aerofiniszery i windy, w wyniku tych modyfikacji okręty przemianowano na typ Majestic. Dokończenie okrętów zostało zawieszone po zakończeniu II wojny światowej, pozostawiając je do ewentualnego wykorzystania w przyszłości. Lotniskowce nigdy nie weszły do służby w Royal Navy, ostatecznie pięć z nich sprzedano do krajów Wspólnoty Brytyjskiej, a ostatni zezłomowano przed ukończeniem. Dwa pierwsze okręty: "Terrible" ("Sydney" dla Australii) i "Magnificent" dla Kanady dostarczono w 1948 tak jak przewidywał projekt. Trzy następne okręty: "Majestic"/"Melbourne" dla Australii, "Powerful"/"Bonaventure" dla Kanady i "Hercules"/"Vikrant" dla Indii wyposażono w katapulty parowe, skośny pokład, systemy świateł podejścia i inne zmiany, aby umożliwić im bazowanie odrzutowców.