Loading AI tools
radziecka i rosyjska, a później szwedzka lekkoatletka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludmiła Engquist, wcześniej znana jako Ludmiła Leonowa i Ludmiła Narożylenko (ur. 21 kwietnia 1964 w Czelabińsku) – radziecka i rosyjska, a od 31 grudnia 1995 – szwedzka lekkoatletka, specjalizująca się w biegu na 100 m przez płotki. Mistrzyni olimpijska (1996) oraz olimpijka z 1988 i 1992 roku, mistrzyni świata.
Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1964 |
---|---|
Dorobek medalowy | |
Ludmiła Narożylenko rozpoczęła swoją wieloletnią karierę jeszcze w czasach Związku Radzieckiego. Jej pierwszym wielkim sukcesem był tytuł mistrzyni świata z Tokio w 1991, gdzie pokonała utytułowaną Amerykankę Gail Devers. Rok później na zawodach w Sewilli ustanowiła swój rekord życiowy w biegu na 100 m przez płotki czasem 12,26 s, który do dzisiaj daje jej trzecie miejsce na liście najlepszych zawodniczek w tej konkurencji.
W 1993 Narożylenko została skazana na czteroletnią dyskwalifikację za niedozwolony doping. Jednak w 1995 pozwolono jej wrócić na bieżnię, gdy okazało się, że sterydy podawał zawodniczce bez jej wiedzy jej były mąż. Dzięki tej decyzji mogła wystąpić na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996, gdzie pojawiła się już jako obywatelka Szwecji. Zdobyła wówczas złoty medal, pokonując Słowenkę Bukovec i Francuzkę Girard. Rok później podczas mistrzostw świata w Atenach zdobyła swój drugi tytuł mistrzyni świata.
Karierę Engquist przerwała jednak poważna choroba – rak piersi. Zawodniczka musiała poddać się operacji usunięcia jednej piersi. Mimo to powróciła jeszcze na lekkoatletyczną bieżnię i zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w 1999.
Źródło: [1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.