Ludmiła (żona Mieszka I Plątonogiego)
żona Mieszka I Plątonogiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludmiła (zm. 20 października po 1210) – żona Mieszka I Plątonogiego.
Mieszko Plątonogi ożenił się z Ludmiłą między 1170 a 1178 r. Ze względu na imię naukowcy sądzą, że Ludmiła pochodziła z czeskiej dynastii Przemyślidów. Badacze różnią się w sprawie jej filiacji. Wysunięto hipotezę, że była prawdopodobnie córką Ottona III, księcia ołomunieckiego, i Durancji, zapewne córki wielkiego księcia kijowskiego Mścisława I[1][2]. Pojawiły się też mniejszościowe hipotezy, że Ludmiła mogła być córką Sobiesława I, księcia czeskiego, albo Konrada II, księcia znojemskiego[3] albo Włodzimierza, księcia ołomunieckiego[4].
Między 1202 a 1211 r. Ludmiła sprowadziła do Rybnika zakon norbertanek, fundując im klasztor i zapisując dochody z okolicznych miejscowości; w 1228 r. klasztor, na własną prośbę, został przeniesiony do Czarnowąs[5].
Z małżeństwa Ludmiły z Mieszkiem I Plątonogim pochodzili:
- Kazimierz I (ur. w okr. 1178–1180, zm. 13 V 1230), książę opolsko-raciborski,
- Ludmiła (ur. ?, zm. 24 stycznia (rok?)),
- Agnieszka (ur. ?, zm. 9 maja (rok?)),
- Eufrozyna (ur. ?, zm. 25 maja (rok?)), księżniczka opolska,
- Ryksa (ur. ?, zm. 2 maja po 1239).