Magnificat Bacha (BWV 243)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Magnificat (BWV 243) – kompozycja Jana Sebastiana Bacha, do łacińskiego tekstu Wulgaty pochodzącego z Ew. Św. Łukasza 1,46[1].
Prawykonanie pierwszej wersji (BWV 243a) miało miejsce w Boże Narodzenie 1723. W latach 1732–1735 Bach przekomponował utwór (zmienił tonację z Es-dur na D-dur) i w tej wersji (BWV 243) wykonywany jest on dziś najczęściej.
Utwór ma niezwykle uroczysty charakter, co podkreśla już przewidziana przez kompozytora w partyturze obsada: pięciogłosowy chór (SSATB), trzy trąbki, dwa oboje, dwa oboje d'amore, smyczki, kotły i basso continuo.