Magurka (Pasmo Jałowieckie)

Magurka – szczyt o wysokości 872 m po wschodniej stronie przełęczy Przysłop w głównym grzbiecie Pasma Jałowieckiego^[1], które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego^[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego^[3], a w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego^[4].

Magurka

Widok z Kiczory
Państwo	Polska
Położenie	Pasmo Jałowieckie
Pasmo	Beskidu Żywiecko-Orawskiego
Wysokość	872 m n.p.m.
Wybitność	211 m
Położenie na mapie powiatu suskiego Magurka
Położenie na mapie Polski Magurka
Położenie na mapie województwa małopolskiego Magurka
49°42′06,8″N 19°34′18,9″E

Magurka ma duże znaczenie w geodezji; na jej szczycie jest punkt triangulacyjny^[5]. Na zboczach Magurki schodzą się granice czterech miejscowości: Stryszawa, Sucha Beskidzka, Zawoja i Grzechynia. Magurka jest porośnięta lasem, ale od wschodniej i południowej strony wysoko na jej stokach podchodzą pola i zabudowania Grzechyni i należącego do Zawoi przysiółka Przysłop. Dawniej pola tych miejscowości ciągnęły się aż pod sam szczyt Magurki. Obecnie zaprzestano już rolniczego wykorzystywania tych najwyżej położonych i stopniowo zarastają lasem. Również na południowo-wschodnich stokach Magurki wysoko wchodzą pola należącego do Stryszawy osiedla Janiki, a na północnych należącego do Suchej Beskidzkiej osiedla Kubasiaki^[1]. Stoki Magurki pocięte są dolinami kilku potoków. Największe z nich to: Grzechynka, Zasepnica, Czerna. Na grzbietach między dolinami tych potoków znajdują się wzniesienia: Skupniówka (649 m), Surzynówka (816 m), Kamienna (744 m). Na przełęczy między Magurką a Surzynówką znajduje się ośrodek wypoczynkowy „Beskidzki Raj”^[6].

Nazwa pochodzi z języka wołoskiego (por. rum. măgura – „wolno stojący masyw górski”^[7]).

Na sam szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, jednak poniżej trawesują Magurkę trzy szlaki:

Zawoja – Sucha Beskidzka,

Przysłop – Stryszawa

Zawoja – Sucha Beskidzka

Magurka około 1906–1916

Przypisy

1. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-23].
2. JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
3. J.J. Solon J.J. i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
4. StanisławS. Figiel StanisławS., UrszulaU. Janicka-Krzywda UrszulaU., Wojciech W. WiśniewskiW.W.W. Piotr Krzywda Wojciech W. WiśniewskiW.W.W., Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, ISBN 978-83-62460-30-4.
5. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-23].
6. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
7. Wymienione w publikacji w języku rumuńskim: dr. Simona Condurateanu „Istorie şi toponimie românească în Carpaţii situaţi în afara României”, Dacia Magazin nr 58, maj 2008, .