Loading AI tools
tenisistka amerykańska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margaret Evelyn Osborne, zamężna DuPont (ur. 4 marca 1918 w Joseph, Oregon, zm. 24 października 2012 w El Paso), tenisistka amerykańska – zwyciężczyni 37 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
24 października 2012 |
Gra |
praworęczna |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu |
1 (1947) |
Roland Garros |
W (1946, 1949) |
Wimbledon |
W (1947) |
US Open |
W (1948–1950) |
Gra podwójna | |
Roland Garros |
W (1946, 1947, 1949) |
Wimbledon |
W (1946, 1948–1950, 1954) |
US Open |
W (1941–1950, 1955–1957) |
Wychowywała się w San Francisco. Po raz pierwszy znalazła się w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego w 1938 (nr 7), a po raz ostatni dwadzieścia lat później (nr 5 w 1958). W tym okresie osiągnęła szereg znaczących sukcesów, głównie w deblu w parze z Louise Brough, ale także w grze pojedynczej – trzy razy (z rzędu) wygrała mistrzostwa USA, dwa razy mistrzostwa Francji, raz Wimbledon. W latach 1941–1957 zaledwie dwa finały debla kobiet na mistrzostwach USA odbyły się bez jej udziału. Była liderką nieoficjalnego rankingu światowego "Daily Telegraph" w latach 1947–1950, a rankingu amerykańskiego w latach 1948-1950 (w klasyfikacji krajowej w 1947 wyprzedziła ją Brough).
Dziewięciokrotnie triumfowała w mistrzostwach USA w grze mieszanej. W półfinale w 1948, grając w parze z Billem Talbertem, ustanowiła rekord miksta pod względem liczby rozegranych gemów. Osborne DuPont i Talbert pokonali Boba Falkenburga i Gertrude Moran 27:25, 5:7, 6:1. Wynik ten poprawili dopiero w 1991 Brenda Schultz i Michiel Schapers w I rundzie Wimbledonu, pokonując Andreę Temesvári i Toma Nijssena 6:3, 5:7, 29:27. Para deblowa, jaką Osborne DuPont stworzyła z Louise Brough, była najskuteczniejszym żeńskim deblem do czasu sukcesów Martiny Navrátilovej i Pam Shriver. Tak skuteczne we wspólnej grze deblowej Amerykanki były zarazem częstymi rywalkami na korcie i rozegrały między sobą dwa najbardziej spektakularne finały wielkoszlemowe w tym okresie – na Wimbledonie w 1949 górą była Brough (10:8, 1:6, 10:8), a na mistrzostwach USA w 1949 Osborne DuPont (4:6, 6:4, 15:13).
Praworęczna, grała zazwyczaj stylem "serwis-wolej", właśnie serwis był jej silną bronią. Grała także skutecznie wolejem i lobem, a forhend stosowała często czopowany. Odniosła łącznie 37 zwycięstw w turniejach wielkoszlemowych, nigdy nie biorąc udziału w mistrzostwach Australii. Jest tym samym czwartą pod względem sukcesów wielkoszlemowych zawodniczką w historii, jedynie za Margaret Court, Martiną Navrátilovą i Billie Jean King. Imponującym dorobkiem może się także pochwalić w Pucharze Wightman. Osborne występowała w tych rozgrywkach w latach 1946–1950, 1954, 1955, 1957 i 1962, nigdy nie przegrywając meczu (zarówno w singlu, jak i deblu). Była także kapitanem zespołu narodowego w latach 1953–1955, 1957–1958, 1961–1963 i 1965. Z wszystkich lat, kiedy była zawodniczką lub kapitanem Amerykanek w Pucharze Wightman, jedynie w 1958 trofeum przypadło Brytyjkom.
W 1947 wyszła za mąż za Williama DuPonta, pochodzącego ze znanej rodziny przemysłowców. Na krótko przerwała karierę i urodziła syna, ale po porodzie kontynuowała występy z powodzeniem. Jest uważana za jedną z współautorek potęgi światowej kobiecego tenisa amerykańskiego po II wojnie światowej. W 1967 została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych:
Finały singlowe w turniejach wielkoszlemowych:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.