Masakra armii Elphinstone’a
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Masakra armii Elphinstone’a (ang. Massacre of Elphinstone's Army) – jeden z epizodów I wojny brytyjsko-afgańskiej, zwycięstwo Afgańczyków pod dowództwem Akbara Chana (syna obalonego w 1839 r. przez Brytyjczyków Dosta Mohammada Chana) nad brytyjską Armią Indusu generała Williama Elphinstone’a. Armia Indusu składająca się z 4500 żołnierzy i 12 000 cywili opuściła Kabul 6 stycznia 1842 r. Przez kolejny tydzień była atakowana przez Afgańczyków. Ostatnie siły brytyjskie zostały rozbite 13 stycznia.
I wojna brytyjsko-afgańska | |||
Ostatnia bitwa 44 pułku piechoty pod Gandamakiem | |||
Czas |
6 – 13 stycznia 1842 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
droga z Kabulu do Dżalalabadu, Afganistan | ||
Wynik |
wygrana Afgańczyków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
34°17′21″N 70°02′18″E |
Prawie wszyscy uczestnicy odwrotu zginęli lub dostali się do niewoli. Tylko wojskowy lekarz, dr William Brydon, przetrwał i dotarł do zajętego przez Brytyjczyków Dżalalabadu.