Medal Półwyspu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Medal Półwyspu (ang. The Peninsular Medal) oraz Krzyż Złoty Półwyspu (The Peninsular Gold Cross)[1] inaczej zwane Medal Złoty Armii (Army Gold Medal) lub Krzyż Złoty Armii (Army Gold Cross)[2] – odznaczenie wojskowe ustanowione w 1810. Jeden z pierwszych medali kampanii brytyjskich, nadawany oficerom wojsk lądowych w randze co najmniej dowódcy batalionu za sukcesy w dowodzeniu w latach 1806–1814, przeważnie za działania podczas wojny na Półwyspie w czasie wojen napoleońskich przeciwko Francuzom[3][2].
Awers krzyża za sześć bitew | |||
Awers medalu | |||
Rewers jednej z wersji | |||
Baretka umowna | |||
Ustanowiono |
1810 | ||
---|---|---|---|
Wielkość |
Wymiary:
| ||
Kruszec | |||
Wydano |
749 | ||
Powiązane | |||
|
Wygląd Krzyża Złotego jest pierwowzorem najwyższego brytyjskiego odznaczenia – Krzyża Wiktorii[4][5][6].
Odpowiednikiem tego medalu dla wszystkich uczestników danej bitwy, czyli również zwykłych żołnierzy, był autoryzowany w 1847 roku Medal Służby Ogólnej Wojskowej, obejmujący kampanie w latach 1793–1814. Osoby odznaczone wcześniej Krzyżem Półwyspu lub Medalem Półwyspu nie były nim nagradzane[3].