Metoda Hägglunda-Bergiusa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Metoda Hägglunda-Bergiusa – proces scukrzania drewna polegający na zastosowaniu hydrolizy celulozy z użyciem stężonego kwasu solnego, zgodnie z technologią zaproponowaną przez Erika Hägglunda i przystosowaną do skali przemysłowej przez Friedricha Bergiusa. Otrzymywany tą metodą cukier lub alkohol jest bardzo drogi w porównaniu do produkowanego z tradycyjnych surowców (np. trzcina cukrowa, buraki cukrowe, ziemniaki) lub metodą syntezy[1].