Technologia chemiczna
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Technologia chemiczna – dyscyplina naukowa z pogranicza dziedzin nauk technicznych i chemicznych, która zajmuje się – wraz z inżynierią chemiczną i procesową[uwaga 1] – metodami przekształcania różnorodnych surowców w użyteczne produkty; odgrywa ważną rolę np. w czasie wprowadzania nowych wyrobów i nowych technologii, modernizacji i optymalizacji warunków prowadzenia znanych procesów (z uwzględnieniem zagadnień ochrony środowiska), opracowywania metod monitorowania i automatycznej kontroli przebiegu procesów[1][2].
Produkty są otrzymywane w wyniku:
- reakcji chemicznych w skali przemysłowej, w instalacjach o działaniu okresowym lub ciągłym,
- operacji i procesów fizycznych, takich jak przenoszenie masy, ogrzewanie lub chłodzenie, mieszanie (np. substratów reakcji chemicznych) i rozdzielanie mieszanin, np. roztworów zawierających związki powstające w wyniku reakcji (zastosowanie np. destylacji, rektyfikacji, rekrystalizacji, ekstrakcji, adsorpcji, absorpcji itp.)[3][4].
Rozwiązywanie interdyscyplinarnych problemów, występujących w czasie projektowania instalacji i optymalizacji parametrów ich działania, wymaga ścisłej współpracy chemików i inżynierów-mechaników. Szczególnie duża rola przypada specjalistom w obu graniczących dyscyplinach. Przyjmuje się, że domeną technologii chemicznej są procesy, w których dominującą rolę odgrywają reakcje chemiczne.
W ramach technologii chemicznej wyróżnia się obszary dotyczące technologii nieorganicznej (techniczna chemia nieorganiczna)[1][5] i technologii organicznej (techniczna chemia organiczna)[2][6][7], a poza tym obszary węższe, np. technologia chloru i związków chloru[8], technologia włókien sztucznych[9], technologia materiałów wybuchowych[10], technologia olejków eterycznych[11].