Metro w Paryżu
system metra w Paryżu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Metro w Paryżu?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Metro w Paryżu (fr. métro de Paris) – system podziemnej kolei obsługującej Paryż i jego aglomerację zarządzany przez Régie autonome des transports parisiens (RATP). Przebiega po wydzielonych, w większości podziemnych trasach o łącznej długości 218,2 km[1] z 302 stacjami, w tym 58 przesiadkowych między liniami[2]. Posiada 16 linii oznaczonych kolorami i numerami od 1 do 14 oraz 3 bis i 7 bis. Charakterystyczna dla paryskiego metra, które stało się jednym z symboli miasta, jest gęstość jego sieci (245 stacji w granicach Paryża – na obszarze 86,9 km²), jak również jednolity styl stacji z wpływami secesji.
metro | |||
Logo metra | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Lokalizacja | |||
Operator |
RATP (infrastruktura) | ||
Liczba linii |
16 | ||
Lata funkcjonowania |
od 1900 | ||
Dzienna liczba pasażerów |
4,7 mln (2012) | ||
Roczna liczba pasażerów |
1 498 mln (2019) | ||
Infrastruktura | |||
Długość sieci |
226,9 km | ||
Rozstaw szyn |
1435 mm | ||
Napięcie zasilania |
trzecia szyna =750V | ||
Liczba stacji |
308 | ||
| |||
Strona internetowa |
Jest drugim pod względem obciążenia systemem metra w Europie, po moskiewskim[3] – w 2013 r. metro w Paryżu przewiozło 1 527 mln pasażerów[4], a w 2012 r. przyjmowało ich ponad 4,7 mln dziennie[5]. Kompleks stacji Châtelet – Les Halles z dworcem podmiejskim Gare de Châtelet – Les Halles, gdzie zbiega się 5 linii metra i 3 linie RER jest najbardziej ruchliwą podziemną stacją kolejową na świecie pod względem liczby pasażerów i pociągów[6].
Pierwsza linia metra w Paryżu została otwarta podczas wystawy światowej w 1900 r. Aż do II wojny światowej sieć była sukcesywnie rozwijana, w latach 30. powstają pierwsze stacje poza granicami miasta. Po wojnie, w latach rosnącej popularności samochodów osobowych (lata 50. i 60.), nastąpiła przerwa w rozbudowie. Od kryzysu naftowego w latach 70. metro ponownie jest przedłużane w kierunku bliskich przedmieść (petite couronne). Początkowe założenia konstrukcyjne, takie jak niewielkie odległości między stacjami czy umiarkowana pojemność składów, ograniczają dziś możliwości rozbudowy systemu. Mimo to pod koniec XX wieku metro w Paryżu wzbogaciło się o nową, całkowicie zautomatyzowaną linię 14, a w ramach projektu Grand Paris Express przewidziane są przedłużenia istniejących i budowa czterech zupełnie nowych linii do 2030 roku.
Obsługę komunikacyjną Paryża i jego aglomeracji zapewniają również inne środki komunikacji miejskiej: kolejka podmiejska RER i sieć kolei regionalnej Transilien (1 198 mln pasażerów w 2013 r.[7]), 9 linii tramwaju na wydzielonych torowiskach (190 mln pasażerów w 2013 r.[7]), sieć linii autobusowych (1 283 mln pasażerów w 2013 r., w tym 315 mln w Paryżu, 959 mln na przedmieściach i 9,5 mln na liniach nocnych[7]), jak również trzy linie całkowicie zautomatyzowanego lekkiego metra zapewniające obsługę lotnisk.