Milt Campbell
lekkoatleta amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Milton Gray Campbell (ur. 9 grudnia 1933 w Plainfield, w stanie New Jersey, zm. 2 listopada 2012 w Gainesville, w Georgii[1][2]) – amerykański lekkoatleta, wieloboista, mistrz i wicemistrz olimpijski.
Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1933 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 listopada 2012 | ||||||||||||
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Był Afroamerykaninem. Podczas studiów w szkole średniej w Plainfield zakwalifikował się do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na igrzyska olimpijskie w 1952 w Helsinkach. Startował w dziesięcioboju, w którym zdobył srebrny medal za swym rodakiem Bobem Mathiasem, a przed innym Amerykaninem Floydem Simmonsem[1].
Po ukończeniu szkoły średniej studiował na Uniwersytecie Indiany w Bloomington[3]. W 1953 zdobył mistrzostwo USA (AAU) w dziesięcioboju, a w 1955 zarówno mistrzostwo USA (AAU), jak i akademickie mistrzostwo (NCAA) w biegu na 120 jardów przez płotki[4][5].
Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne zdobył złoty medal w dziesięcioboju przed swym kolegą z reprezentacji Raferem Johnsonem i Wasilijem Kuzniecowem ze Związku Radzieckiego[1]. W 1957 ustanowi rekord świata w biegu na 120 jardów przez płotki wynikiem 13,4 s[6]. Wkrótce potem zakończył karierę lekkoatletyczną.
W 1957 był zawodnikiem drużyny futbolu amerykańskiego Cleveland Browns, a w 1959 występował w drużynie futbolu kanadyjskiego Montreal Alouettes[3].
Przez lata prowadził zajęcia dla upośledzonych dzieci w New Jersey. W 2008 otrzymał doktorat honoris causa Monmouth University z New Jersey.
Jeden z jego trzech synów – Grant uprawiał karate, był mistrzem świata w tej dyscyplinie[3].