Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2009 – rzut oszczepem mężczyzn

Rzut oszczepem mężczyzn – jedna z konkurencji rozegranych podczas XII Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce na Stadionie Olimpijskim w Berlinie.

Główny artykuł: Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2009.

Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2009

Złoty medal	Andreas Thorkildsen
Srebrny medal	Guillermo Martínez
Brązowy medal	Yukifumi Murakami

Mistrz świata Andreas Thorkildsen po wykonaniu rzutu podczas berlińskich zawodów

Wicemistrz świata Kubańczyk Guillermo Martínez przygotowuje się do kolejnej próby

Stadion olimpijski podczas mistrzostw świata z widoczną rzutnią dla oszczepników

Wymagane przez IAAF minimum kwalifikacyjne A do udziału w mistrzostwach wynosiło 81,00 metrów, natomiast minimum B – 78,00 metrów^[1]. Minimum Polskiego Związku Lekkiej Atletyki ustalone zostało na poziomie 81 metrów. Rezultat ten osiągnęło dwóch polskich oszczepników^[2]: Igor Janik^[3] oraz Adrian Markowski^[4][5]. Obaj polscy miotacze zakończyli swój udział w zawodach w eliminacjach, zajmując odpowiednio 31. i 33. miejsce^[6].

Eliminacje rzutu oszczepem zostały rozegrane siódmego dnia mistrzostw w piątek 21 sierpnia. Oszczepnicy zostali podzieleni na dwie grupy eliminacyjne. Rywalizacja zawodników rozpoczęła się o godzinie 16.15 czasu berlińskiego w grupie A oraz o godzinie 18.15 czasu berlińskiego w grupie B^[7]. Runda finałowa z udziałem dwunastu zawodników odbyła się 23 sierpnia – oszczepnicy konkurs zaczęli o godzinie 16.20^[7]. Tytułu mistrzowskiego bronił reprezentant Finlandii Tero Pitkämäki^[8]. Fin, chory na grypę^[9], zajął w Berlinie jednak ostatecznie piąte miejsce, a mistrzem świata został norweski miotacz Andreas Thorkildsen^[10]. Tym samym Norweg został pierwszym w historii oszczepnikiem, który posiada w dorobku zarówno tytuł mistrza olimpijskiego, mistrza Europy oraz mistrza świata^[11][12].

Nr – numer startowy

NR – rekord kraju | PB – rekord życiowy | SB – najlepszy wynik w sezonie

NM – nie zaliczenie żadnej próby | X – próba spalona | – – pominięcie próby

q – awans do finału dzięki wynikowi

* wyniki podawane w metrach

Rekordy

W poniższej tabeli przedstawiono rekordy poszczególnych kontynentów^[13], rekord świata^[13], rekord mistrzostw świata^[14] oraz rekord Polski. Wszystkie wyniki uzyskano przed rozpoczęciem rywalizacji na mistrzostwach świata w Berlinie.

Rekord świata	Jan Železný (CZE)	98,48 m	Jena	25.05.1996
Rekord mistrzostw świata	Jan Železný (CZE)	92,80 m	Edmonton	12.08.2001
Rekord Afryki	Marius Corbett (RPA)	88,75 m	Kuala Lumpur	21.09.1998
Rekord Ameryki Południowej	Édgar Baumann (PAR)	84,70 m	San Marcos	17.10.1999
Rekord Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów	Breaux Greer (USA)	91,29 m	Indianapolis	21.06.2007
Rekord Azji	Kazuhiro Mizoguchi (JPN)	87,60 m	San Jose	27.05.1989
Rekord Europy	Jan Železný (CZE)	98,48 m	Jena	25.05.1996
Rekord Australii i Oceanii	Jarrod Bannister (AUS)	89,02 m	Brisbane	29.02.2008
Rekord Polski	Dariusz Trafas (POL)	86,77 m[15]	Warszawa	16.06.2002

Listy światowe

Poniższa tabela prezentuje zawodników, którzy w sezonie 2009, przed rozpoczęciem rywalizacji na mistrzostwach świata byli liderami list na poszczególnych kontynentach, w Polsce oraz na świecie^[16].

Najlepszy wynik na świecie	Vadims Vasiļevskis (LAT)	90,71 m	Valmiera	23.05.2009
Europa	Vadims Vasiļevskis (LAT)	90,71 m	Valmiera	23.05.2009
Ameryka Północna, Środkowa i Karaiby	Chris Hill (USA)	83,87 m	Eugene	25.06.2009
Azja	Park Jae-myong (KOR)	83,10 m	Andong	22.04.2009
Afryka	John Robert Oosthuizen (RPA)	81,18 m	Ostrawa	17.06.2009
Ameryka Południowa	Arley Ibargüen (COL)	81,07 m	Lima	21.06.2009
Australia i Oceania	Stuart Farquhar (NZL)	80,16 m	Brisbane	21.03.2009
Polska	Adrian Markowski (POL)	84,85 m	Bydgoszcz	1.08.2009

Lista startowa

Sylwetka oszczepnika na murach stadionu olimpijskiego w Berlinie wraz z logo mistrzostw świata

Vattenfall – lokalny partner mistrzostw^[17] – wykorzystał oszczep do promocji mistrzostw świata. Berlin – Plac Poczdamski, 24 sierpnia 2009

Do zawodów zgłoszono w sumie 48 zawodników^[18] z 30 krajów^[18]. Najwięcej zawodników – czterech – mogła wystawić Finlandia^[18], bowiem w jej składzie znalazł się Tero Pitkämäki broniący tytułu mistrza. Każdy pozostały kraj mógł zgłosić maksymalnie trzech sportowców.

Nr	Zawodnik	Reprezentacja	SB[19]	PB[19]
1119	Mohamed Ali Kebabou	Tunezja	70,75	74,20
400	Andrus Värnik	Estonia	82,00	87,83
972	John Robert Oosthuizen	Południowa Afryka	81,18	86,80
264	Ignacio Guerra	Chile	77,09	78,54
433	Teemu Wirkkala	Finlandia	87,23	87,23
1187	Chris Hill	Stany Zjednoczone	83,87	83,87
312	Petr Frydrych	Czechy	81,37	81,37
534	Mark Frank	Niemcy	83,86	84,88
997	Ilja Korotkow	Rosja	83,24	84,04
1122	Fatih Avan	Turcja	79,78	79,78
195	Uładzimir Kazłou	Białoruś	78,29	82,06
884	Stuart Farquhar	Nowa Zelandia	80,16	83,23
221	Júlio César de Oliveira	Brazylia	80,05	80,05
747	Jung Sang-jin	Korea Południowa	79,69	79,69
902	Igor Janik	Polska	83,52	84,76
392	Tanel Laanmäe	Estonia	78,49	78,49
1181	Sean Furey	Stany Zjednoczone	78,63	80,45
430	Antti Ruuskanen	Finlandia	85,03	87,33
282	Arley Ibargüen	Kolumbia	81,07	81,07
183	Tom Goyvaerts	Belgia	82,25	82,25
513	Mervyn Luckwell	Wielka Brytania	81,05	81,05
993	Aleksandr Iwanow	Rosja	82,40	88,90
1154	Ołeksandr Pjatnycia	Ukraina	81,96	81,96
785	Vadims Vasiļevskis	Łotwa	90,71	90,73
910	Adrian Markowski	Polska	84,85	84,85
1080	Jonas Lohse	Szwecja	75,72	81,40
795	Tomas Intas	Litwa	78,08	82,94
185	Thomas Smet	Belgia	79,14	79,14
1001	Siergiej Makarow	Rosja	84,24	92,61
429	Tero Pitkämäki	Finlandia	87,79	91,53
755	Park Jae-myong	Korea Południowa	83,10	83,99
699	Yukifumi Murakami	Japonia	80,54	81,71
391	Mihkel Kukk	Estonia	81,21	81,77
117	Melik Dżanojan	Armenia	73,61	78,03
605	Csongor Olteán	Węgry	80,01	80,01
192	Alaksandr Aszomka	Białoruś	79,80	84,27
550	Tino Häber	Niemcy	83,46	83,46
1186	Mike Hazle	Stany Zjednoczone	82,06	82,21
890	Víctor Fatecha	Paragwaj	77,82	78,01
777	Ainārs Kovals	Łotwa	82,47	86,64
423	Tero Järvenpää	Finlandia	82,65	86,68
1138	Roman Awramenko	Ukraina	79,50	80,08
1057	Stefan Müller	Szwajcaria	81,07	82,07
304	Guillermo Martínez	Kuba	82,76	87,17
780	Ēriks Rags	Łotwa	82,23	86,47
271	Qin Qiang	Chiny	81,48	81,48
878	Andreas Thorkildsen	Norwegia	88,97	91,59
317	Vítězslav Veselý	Czechy	80,35	81,20

Przebieg zawodów

Eliminacje

Sportowcy w rundzie eliminacyjnej zostali podzieleni na 2 grupy^[18]. Aby dostać się do finału, w którym wystartowało 12 zawodników, należało rzucić co najmniej 82,00 m (Q)^[18]. W przypadku gdyby rezultat ten osiągnęła mniejsza liczba oszczepników kryterium awansu były najlepsze wyniki uzyskane przez startujących (q)^[18][20]. Sportowców podzielono na dwie grupy kwalifikacyjne: A i B.

Grupa A

Kolejność startowa

Kolejność startowa	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24
	910	1080	795	185	1001	429	755	699	391	117	605	192	550	1186	890	777	423	1138	1057	304	780	271	878	371

Rezultaty

Minimum kwalifikacyjne w grupie A osiągnęło tylko dwóch miotaczy^[6]. Po zakończeniu rywalizacji w grupie B okazało się, że czterem kolejnym oszczepnikom z grupy A udało się awansować do finału dzięki swoim rezultatom.

Poz.	Nr	Imię i nazwisko	1	2	3	Rezultat	Uwagi
1.	699	Yukifumi Murakami	74,87	83,10	–	83,10	Q, PB
2.	304	Guillermo Martínez	X	76,69	82,50	82.50	Q
3.	429	Tero Pitkämäki	80,96	X	81,65	81,65	q
4.	878	Andreas Thorkildsen	X	80,37	79,93	80,37	q
5.	777	Ainārs Kovals	79,76	X	X	79,76	q
6.	423	Tero Järvenpää	77,22	X	79,48	79,48	q
7.	1001	Siergiej Makarow	78,68	X	78,47	78,67
8.	605	Csongor Olteán	74,75	X	78,46	78,46
9.	391	Mihkel Kukk	72,63	76,70	78,18	78,18
10.	1186	Mike Hazle	X	76,98	78,17	78,17
11.	755	Park Jae-myong	75,62	76,17	78,16	78,16
12.	271	Qin Qiang	76,87	75,40	77,65	76,87
13.	1138	Roman Awramenko	73,85	76,46	77,44	77,44
14.	192	Alaksandr Aszomka	72,83	76,85	76,04	76,85
15.	780	Ēriks Rags	76,23	X	75,97	76,23
16.	317	Vítězslav Veselý	75,16	75,76	69,48	75,76
17.	1080	Jonas Lohse	X	75,33	74,46	75,33
18.	117	Melik Dżanojan	68,74	74,74	72,75	74,74	SB
19.	910	Adrian Markowski	68,84	72,87	74,13	74,13
20.	550	Tino Häber	73,66	74,11	73,64	74,11
21.	1057	Stefan Müller	71,09	71,63	72,83	72,83
22.	185	Thomas Smet	70,35	X	68,23	70,35
23.	890	Víctor Fatecha	66,31	68,65	65,93	68,65
24.	795	Tomas Intas	68,40	X	X	68,40

Grupa B

Kolejność startowa

Kolejność startowa	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24
	1119	400	972	264	433	1187	312	534	997	1122	195	884	221	747	902	392	1181	430	282	183	513	993	1154	785

Rezultaty

Rywalizacja oszczepników po dwóch kolejkach została przerwana w związku z obfitymi opadami deszczu^[21]. Przed przerwaniem eliminacji tylko jeden zawodnik – Łotysz Vadims Vasiļevskis – uzyskał minimum kwalifikacyjne. Po wznowieniu konkursu żadnemu innemu sportowcowi nie udało się powtórzyć wyniku Vasiļevskisa^[6].

Poz.	Nr	Imię i nazwisko	1	2	3	Rezultat	Uwagi
1.	785	Vadims Vasiļevskis	86,69	–	–	86,69	Q
2.	534	Mark Frank	79,04	80,85	-	80,85	q
3.	433	Teemu Wirkkala	76,82	79,84	79,23	79,84	q
4.	312	Petr Frydrych	79,57	78,14	72,73	79,57	q
5.	1181	Sean Furey	X	74,51	79,28	79,28	q, SB
6.	430	Antti Ruuskanen	78,61	78,69	76,82	78,69	q
7.	884	Stuart Farquhar	72,84	74,54	78,53	78,53
8.	1122	Fatih Avan	78,12	X	68,12	78,12
9.	993	Aleksandr Iwanow	X	77,13	78,00	78,00
10.	183	Tom Goyvaerts	77,37	X	73,62	77,37
11.	1187	Chris Hill	70,23	75,20	77,14	77,14
12.	1154	Ołeksandr Pjatnycia	76,13	75,61	X	76,13
13.	195	Uładzimir Kazłou	X	73,17	75,38	75,38
14.	902	Igor Janik	75,20	X	X	75,20
15.	747	Jung Sang-jin	X	72,80	X	72,80
16.	292	Arley Ibargüen	69,49	72,54	X	72,54
17.	997	Ilja Korotkow	71,59	70,37	X	71,59
18.	1119	Mohamed Ali Kebabou	64,68	68,75	-	68,75
19.	221	Júlio César de Oliveira	67,85	68,49	X	68,49
20.	972	John Robert Oosthuizen	67,86	X	67,57	67,86
21.	513	Mervyn Luckwell	65,02	61,42	66,30	66,30
	264	Ignacio Guerra	X	X	X
	392	Tanel Laanmäe	X	X	-
	400	Andrus Värnik				DNS

Podsumowanie eliminacji

Poniższa tabela przedstawia rezultaty rundy eliminacyjnej po scaleniu wyników z grupy A i grupy B^[6][22]. Kolorem wyróżniono zawodników, którzy awansowali do finału.

Poz.	Grupa	Imię i nazwisko	Reprezentacja	Rezultat	Uwagi
01 !1	B	Vadims Vasiļevskis	Łotwa	86,69	Q
02 !2	A	Yukifumi Murakami	Japonia	83,10	Q
03 !3	A	Guillermo Martínez	Kuba	82,50	Q
04 !4	A	Tero Pitkämäki	Finlandia	81,65	q
05 !5	B	Mark Frank	Niemcy	80,85	q
06 !6	A	Andreas Thorkildsen	Norwegia	80,37	q
07 !7	B	Teemu Wirkkala	Finlandia	79,84	q
08 !8	A	Ainārs Kovals	Łotwa	79,76	q
09 !9	B	Petr Frydrych	Czechy	79,57	q
10	A	Tero Järvenpää	Finlandia	79,48	q
11	B	Sean Furey	Stany Zjednoczone	79,28	q
12	B	Antti Ruuskanen	Finlandia	78,69	q
13	A	Siergiej Makarow	Rosja	78,68
14	B	Stuart Farquhar	Nowa Zelandia	78,53
15	A	Csongor Olteán	Węgry	78,46
16	A	Mihkel Kukk	Estonia	78,18
17	A	Mike Hazle	Stany Zjednoczone	78,17
18	A	Park Jae-myong	Korea Południowa	78,16
19	B	Fatih Avan	Turcja	78,12
20	B	Aleksandr Iwanow	Rosja	78,00
21	A	Qin Qiang	Chiny	77,65
22	A	Roman Awramenko	Ukraina	77,44
23	B	Tom Goyvaerts	Belgia	77,37
24	B	Chris Hill	Stany Zjednoczone	77,14
25	A	Alaksandr Aszomka	Białoruś	76,85
26	A	Ēriks Rags	Łotwa	76,23
27	B	Ołeksandr Pjatnycia	Ukraina	76,13
28	A	Vítězslav Veselý	Czechy	75,76
29	B	Uładzimir Kazłou	Białoruś	75,38
30	A	Jonas Lohse	Szwecja	75,33
31	B	Igor Janik	Polska	75,20
32	A	Melik Dżanojan	Armenia	74,74
33	A	Adrian Markowski	Polska	74,13
34	A	Tino Häber	Niemcy	74,11
35	A	Stefan Müller	Szwajcaria	72,83
36	B	Jung Sang-jin	Korea Południowa	72,80
37	B	Arley Ibargüen	Kolumbia	72,54
38	B	Ilja Korotkow	Rosja	71,59
39	A	Thomas Smet	Belgia	70,35
40	B	Mohamed Ali Kebabou	Tunezja	68,75
41	A	Víctor Fatecha	Paragwaj	68,65
42	B	Júlio César de Oliveira	Brazylia	68,49
43	A	Tomas Intas	Litwa	68,40
44	B	John Robert Oosthuizen	Południowa Afryka	67,86
45	B	Mervyn Luckwell	Wielka Brytania	66,30
99 !	B	Ignacio Guerra	Chile	NM
99 !	B	Tanel Laanmäe	Estonia	NM
99 !	B	Andrus Värnik	Estonia	DNS

Finał

Finowi Tero Pitkämäki z powodu grypy^[9] nie udało się obronić tytułu mistrzowskiego wywalczonego w Osace

Do finału awansowało 12 zawodników. Po 3 kolejkach rzutów pozostała czołowa ósemka, która walczyła o tytuł mistrza świata. Złoty medal rzutem na odległość 89,59 zapewnił sobie już w drugiej kolejce Norweg Andreas Thorkildsen^[12]. Srebro zdobył niespodziewanie reprezentant Kuby Guillermo Martínez. Kubańczyk był liderem po pierwszej kolejce, a na drugie miejsce spadł po drugiej serii rzutów. Najdalszy rzut oddał dopiero w ostatniej próbie uzyskując swój najlepszy wynik w sezonie – 86,41^[12]. Po brąz sięgnął Yukifumi Murakami z Japonii^[12]. Tak Kubańczyk jak i Japończyk zdobyli pierwszy w historii swoich krajów medal w męskim oszczepie podczas mistrzostw świata^[23]. Niepocieszeni byli fińscy kibice, którzy licznie przybyli na berliński stadion obserwować rywalizację oszczepników – żaden z trzech reprezentantów tego skandynawskiego kraju nie zdobył medalu, a Teemu Wirkkala nie awansował nawet do czołowej ósemki.

Kolejność startowa

Kolejność startowa	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12
Próby 1-3[24]	423	878	429	304	699	433	1181	534	785	430	777	312
Próby 4-5	534	777	430	429	785	699	304	878
Próba 6	534	777	430	429	785	699	304	878

Rezultaty

Andreas Thorkildsen cieszy się po wywalczeniu złotego medalu

Poniższa tabela prezentuje wyniki finałowego konkursu rzutu oszczepem, który odbył się na stadionie olimpijskim w Berlinie 23 sierpnia 2009 roku.

Poz.	Nr	Imię i nazwisko	Narodowość	1	2	3	4	5	6	Rezultat	Uwagi	Wideo[25]
01 !1	878	Andreas Thorkildsen	Norwegia	77,80	89,59	88,95	00,00 !X	–	–	89,59
02 !2	304	Guillermo Martínez	Kuba	83,43	83,28	78,22	77,27	–	86,41	86,41
03 !3	699	Yukifumi Murakami	Japonia	76,01	82,97	00,00 !X	00,00 !X	–	77,90	82,97
04 !4	785	Vadims Vasiļevskis	Łotwa	00,00 !X	00,00 !X	82,05	00,00 !X	00,00 !X	82,37	82,37
05 !5	429	Tero Pitkämäki	Finlandia	81,90	81,14	80,50	00,00 !X	80,17	81,14	81,90
06 !6	430	Antti Ruuskanen	Finlandia	75,36	75,67	81,87	78,65	00,00 !X	80,87	81,87
07 !7	777	Ainārs Kovals	Łotwa	00,00 !X	81,54	00,00 !X	00,00 !X	75,98	76,39	81,54
08 !8	534	Mark Frank	Niemcy	73,77	79,86	00,00 !X	00,00 !X	00,00 !X	81,32	81,32
09 !9	433	Teemu Wirkkala	Finlandia	79,76	00,00 !X	79,82				79,82
10	312	Petr Frydrych	Czechy	78,57	00,00 !X	79,29				79,29
11	423	Tero Järvenpää	Finlandia	75,43	00,00 !X	75,57				75,57
12	1181	Sean Furey	Stany Zjednoczone	73,18	74,51	73,77				74,51

Po zakończeniu zawodów

Oszczepnicy oczekują na dekorację. Czwarty od prawej to Guillermo Martínez, przed nim stoją mistrz świata Andreas Thorkildsen oraz brązowy medalista Yukifumi Murakami

Dekoracja medalistów

Po zakończeniu rywalizacji nowy mistrz świata wykonał honorową rundę po bieżni stadionu olimpijskiego^[26]. Trójka najlepszych oszczepników odebrała medale ok. godziny 18:40 czasu berlińskiego (ceremonia miała ok. 10-minutowe opóźnienie względem oficjalnego programu)^[27]. Była to ostatnia dekoracja medalowa jaka odbyła się na stadionie olimpijskim podczas mistrzostw świata^[27][28].

Konferencja prasowa

W namiocie prasowym ulokowanym na błoniach przy południowej ścianie stadionu medaliści zawodów uczestniczyli w konferencji prasowej^[29].

Wypowiedzi medalistów

Andreas Thorkildsen

„Jest to moje pierwsze złoto mistrzostw świata, ale ciągle chcę więcej. Mając złoto igrzysk olimpijskich, mistrzostw Europy oraz świata, mam porównywalny dorobek co Jan Železný, ale on jest legendą. Postaram się go jednak dogonić. Moim celem jest także startowanie w dobrych mityngach oraz mistrzostwach. Aby pobić rekord świata potrzeba dużo wiatru. Nie możliwe jest pobicie rekordu na tym stadionie”^[29]

Guillermo Martínez

To niespodzianka, nie spodziewałem się. Pierwszy raz byłem dziesiąty, później dziewiąty, a teraz srebro”^[29]

Yukifumi Murakami

“To moje pierwsze doświadczenie na takim poziomie, a byłem dziś w stanie pobić rekord życiowy. Czuję się naprawdę szczęśliwy – z całego serca.”^[29]

Przypisy

1. IAAF: IAAF World Championships in Athletics – Entry Standards – Men. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
2. PZLA: Skład reprezentacji na MŚ w Berlinie. [dostęp 2009-08-13]. (pol.).
3. Sport.pl: Igor Janik pojedzie na MŚ. [dostęp 2009-08-13]. (pol.).
4. PZLA: Adrian Markowski: wielki powrót. [dostęp 2009-08-13]. (pol.).
5. Eurosport: Dobre wyniki Włodarczyk i Rogowskiej w Bydgoszczy. [dostęp 2009-08-13]. (pol.).
6. „Daily News – Der Tägliche WM-Newsletter”, 2009. Berlin. (ang.).brak numeru strony
7. IAAF: Timetable – Javelin Throw. [dostęp 2009-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 września 2009)]. (ang.).
8. IAAF: Osaka 2007 – Men’s Javelin Throw: Pitkämäki finally strikes gold. [dostęp 2009-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 sierpnia 2009)]. (ang.).
9. Finlandia.pl: Mistrzostwa Świata bez medalu dla Finlandii. [dostęp 2009-08-27]. (pol.).
10. Sport.pl: Berlin 2009. Thorkildsen najlepszy w rzucie oszczepem (wyniki). [dostęp 2009-08-27]. (pol.).
11. Weltklasse Preview: Isinbayeva, Friedrich look to recapture lost ground [online], European Athletics [dostęp 2012-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-31] (ang.).
12. IAAF: Berlin 2009 – Day 9 SUMMARY – 23 Aug. [dostęp 2009-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 listopada 2012)]. (ang.).
13. IAAF: Javelin Throw Records. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
14. IAAF: IAAF World Championships Outdoor Records – Men. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
15. Lepszy wynik (87,17 m) uzyskał Trafas 17 września 2000 podczas mitingu w Gold Coast, jednakże rezultat ten nie został ratyfikowany jako rekord Polski z przyczyn regulaminowych (w zawodach musi startować przynajmniej 3 zawodników, a podczas tych zawodów brało udział jedynie dwóch oszczepników).
16. IAAF: Javelin Throw 2009. [dostęp 2009-08-16]. (ang.).
17. Berlin2009: Vattenfall Europe AG becomes the second national partner for the 12th IAAF World Championships in Athletics berlin 2009™. [dostęp 2009-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 czerwca 2010)]. (ang.).
18. IAAF: Javelin Throw – M Qualification. [dostęp 2009-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 sierpnia 2009)]. (ang.).
19. Przed mistrzostwami świata.
20. Podobna sytuacja miałaby miejsce gdyby żaden ze startujących nie uzyskał wyznaczonego minimum.
21. Zczuba.pl: Berlin 2009. Mistrzostwa świata w lekkiej atletyce – dzień 7.. [dostęp 2009-08-21]. (pol.).
22. IAAF: Javelin Throw – Men Qualification, Standings after Qualification (Summary). [dostęp 2009-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 sierpnia 2009)]. (ang.).
23. GBRAthletics: IAAF World Championships in Athletics. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
24. IAAF: Javelin Throw – M Final. [dostęp 2009-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 sierpnia 2009)]. (ang.).
25. Najlepsze rzuty zawodników dostępne w serwisie youtube.
26. IAAF: Andreas Thorkildsen wykonujący rundę honorową (zdjęcie). [dostęp 2009-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 maja 2012)]. (ang.).
27. Berlin2009: The Competitions/Timetable. [dostęp 2009-08-30]. (ang.).
28. Film z dekoracji umieszczony w serwisie youtube. [dostęp 2009-08-30]. (ang.).
29. Berlin2009: berlin 2009™ LOC Men Javelin Throw – Medallists’ press conference. [dostęp 2009-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 sierpnia 2009)]. (ang.).