Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Andreas Thorkildsen
norweski lekkoatleta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Andreas Thorkildsen (ur. 1 kwietnia 1982 w Kristiansand) – norweski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Dwukrotny złoty medalista igrzysk olimpijskich (Ateny 2004 oraz Pekin 2008)[1]. Mistrz (2009[2]) oraz trzykrotny wicemistrz świata (2005[3], 2007[4] i 2011[5]). W 2006 roku zdobył złoty medal i tytuł mistrza Europy[6], a sukces ten powtórzył cztery lata później podczas czempionatu w Barcelonie[7]. Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej odniósł, zdobywając w 2000 roku tytuł wicemistrza świata juniorów[8], oraz w 2001, zajmując 2. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów[9]. Odnosił zwycięstwa w pucharze świata (2006)[10], pucharze interkontynentalnym (2010)[11] oraz dwukrotnie w światowym finale lekkoatletycznym. Thorkildsen przez 10 lat był rekordzistą świata juniorów w rzucie oszczepem z wynikiem 83,87 m (7 czerwca 2001, Bergen)[12]. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie rzutem na odległość 90,57 ustanowił rekord olimpijski. Rekord życiowy: 91,59 (2 czerwca 2006, Oslo). Rezultat ten jest aktualnym rekordem Norwegii[13][14] oraz jednocześnie 9. wynikiem w historii światowej lekkoatletyki. Norweg jest pierwszym w historii oszczepnikiem, który posiada w dorobku zarówno tytuł mistrza olimpijskiego, mistrza Europy, jak i mistrza świata[15][16].
Ze względu na problemy zdrowotne w maju 2016 roku postanowił zakończyć sportową karierę. Od 2019 roku jest trenerem Chorwatki Sary Kolak, mistrzyni olimpijskiej w rzucie oszczepem z 2016 roku[17].
Remove ads
Życie prywatne
Thorkildsen urodził się w rodzinie ze sportowymi tradycjami. Ojciec Andreasa – Tomm Thorkildsen – w latach 70. XX wieku uprawiał rzut oszczepem, osiągając 30 lipca 1974 w Oslo swój najlepszy rezultat 71,64[18][19]. Matka lekkoatlety, Bente Amundsen-Thorkildsen, trenowała biegi płotkarskie, zdobywając medale mistrzostw kraju[20][21]. Ma starszego brata[22]. W marcu 2011, po sześciu latach związku, rozstał się ze swoją partnerką Christiną Vukicevic – norweską płotkarką, medalistką halowych mistrzostw Europy[23]. Pracuje także jako model[24].
Remove ads
Przebieg kariery
Podsumowanie
Perspektywa
Lata 1993–1999
Thorkildsen sport zaczął uprawiać w wieku 11 lat w klubie Hamar IL. Jego pierwszym trenerem był ojciec[25]. Pierwszy sukces odniósł w roku 1995 kiedy oszczepem o wadze 600 gramów rzucił na odległość 51,88 i ustanowił rekord Norwegii w tej kategorii wiekowej (13 latkowie). W kolejnych latach bił kolejne rekordy kraju w poszczególnych grupach – także sprzętem seniorskim ważącym 800 gramów. Kulminacyjnym punktem pierwszych lat kariery Thorkildsena była siódma lokata mistrzostw Europy juniorów w 1999 w Rydze[26].
Rekordy w poszczególnych kategoriach wiekowych
Lata 2000–2003
W roku 2000 trafił pod opiekę trenera Åsmund Martinsena. W tym samym roku Thorkildsen zdobył swój pierwszy medal w mistrzostwach Norwegii w kategorii seniorów. Uzyskując wynik 72,72, zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Ronnym Nilsenem[27]. Jesienią 2000 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Santiago wywalczył srebrny medal, rzucając na odległość 76,34[8][28]. Rezultatem tym ustanowił nowy rekord swojego kraju w kategorii juniorów.
W 2001 roku zawodnik przeprowadził się do Oslo i rozpoczął treningi w klubie SK Vidar. 7 czerwca w Bergen pierwszy raz Thorkildsen przekroczył barierę 80 metrów. Wynik 83,87 do 2011 był rekordem świata juniorów[12]. W Grosseto podczas mistrzostw Europy juniorów zdobył srebrny medal rzutem na odległość 76,98[9]. W sierpniu bez powodzenia startował w mistrzostwach świata, które były dla niego pierwszą seniorską imprezą o randze międzynarodowej. W Edmonton uzyskał wynik 68,41 i swój start zakończył na eliminacjach, zajmując w nich ostatnią lokatę pośród zawodników z mierzoną próbą[29]. W 2001 oszczepnik wywalczył swój pierwszy złoty medal mistrzostw kraju[21][27].
W roku 2002 Thorkildsen pierwszy raz w karierze wystartował w seniorskich mistrzostwach Europy, które odbywały się w Monachium. W eliminacjach osiągnął wynik 78,36 i do minimum uprawniającego do startu w finale zabrakło mu tylko 68 centymetrów. Ostatecznie Skandynaw zajął 15. miejsce w kwalifikacjach[30]. W Sandnes zdobył drugi w karierze srebrny medal mistrzostw Norwegii, przegrywając tylko z Pålem Arne Fagernesem[27]. Swój najlepszy wynik w sezonie – 83,43 – osiągnął 16 czerwca w Karlstad.
Już na początku sezonu 2003 w łotewskim Ventspils uzyskał swój nowy rekord życiowy – 85,72[31]. Podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Bydgoszczy był czwarty[32][33]. Także w roku 2003 po raz drugi wywalczył mistrzostwo Norwegii z wynikiem 76,04[21][27]. W Paryżu podczas mistrzostw świata odniósł pierwszy znaczący sukces w kategorii seniorów. W eliminacjach osiągnął wynik 79,44[34]. W finale rzucił 77,75 i zajął ostatecznie 11. pozycję[34].
2004
Kwalifikację olimpijską Thorkildsen uzyskał 11 czerwca podczas rozgrywanego wyjątkowo w Bergen mityngu Bislett Games – osiągnął wówczas rezultat 84,12, przegrywając z Amerykaninem Breaux Greerem i Rosjaninem Siergiejem Makarowem[35][36]. 27 lipca Norweg odniósł zwycięstwo w prestiżowym mityngu DN Galan w Sztokholmie[37]. Trzy dni później w Londynie podczas London Grand Prix uzyskał swój najlepszy dotychczasowy wynik w sezonie 2004 – 84,45[38].
Przed igrzyskami na listach wyników przed Thorkildsenem było 13 oszczepników, w tym Norweg Ronny Nilsen[39][40]. W eliminacjach, które odbyły się 26 sierpnia[41], Andreas Thorkildsen osiągnął rezultat 81,74, a kwalifikacje wygrał Amerykanin Breaux Greer (87,25) jednak stadion opuścił kulejąc[41]. Finał zmagań podczas igrzysk zaplanowano na 28 sierpnia. W pierwszej próbie norweski miotacz osiągnął wynik 84,82 i po pierwszej serii rzutów zajmował trzecie miejsce[42]. Łotysz Vadims Vasiļevskis także w pierwszej próbie ustanowił swój rekord życiowy – 84,95 – i objął niespodziewanie prowadzenie w konkursie, wyprzedzając aktualnego mistrza świata Siergieja Makarowa[42]. W drugiej kolejce rzutów Thorkildsen pobił swój rekord życiowy i wynikiem 86,50 objął prowadzenie w konkursie[42]. Żaden z zawodników do końca rywalizacji nie rzucił dalej niż Norweg, który niespodziewanie zdobył złoty medal. Komentując zwycięstwo Thorkildsen stwierdził, że jest to uczucie „kompletnie szalone”[43]. Po igrzyskach Thorkildsen zajął drugie miejsce w światowym finale lekkoatletycznym w Monako[44].
2005
Najważniejszą lekkoatletyczną imprezą roku były mistrzostwa świata w Helsinkach[3]. W czasie przygotowań do tej imprezy podczas zawodów w Kuortane Thorklidsen – 26 czerwca – dwukrotnie poprawiał własny rekord życiowy, bijąc przy okazji należący do Påla Arne Fagernesa rekord Norwegii[13]. Podczas tej samej imprezy Fin Tero Pitkämäki rzucił 91,53 i został liderem tabel światowych[45]. W lipcu Norweg ponownie poprawił rekord kraju, rzucając w Oslo 29 lipca 87,66[13]. Przed mistrzostwami na listach światowych pierwsze trzy wyniki należały do Pitkämäkiego, Makarowa oraz Thorkildsena[45].
Mistrzostwa świata odbywały się w złych warunkach atmosferycznych, co wpływało na wyniki osiągane przez zawodników. W eliminacjach – 9 sierpnia – tylko trzem liderom list światowych udało się pokonać minimum kwalifikacyjne, które wynosiło 81 metrów[46]. Kolejnego dnia podczas finału zawodnikom przeszkadzał deszcz i wiatr[47]. Po trzech seriach na prowadzeniu był Thorkildsen, jednak w czwartej kolejce Estończyk, aktualny wicemistrz świata[3], Andrus Värnik rzucił 87,17 i odebrał Norwegowi pozycję lidera[48]. Ostatecznie zawody wygrał Värnik przed Thorkildsenem i Makarowem. W kończącym sezon światowym finale lekkoatletycznym Norweg zajął drugie miejsce z wynikiem 89,60[44].
2006
Po pięciu sezonach startowania w barwach klubu SK Vidar Thorkildsen powrócił do swojego pierwszego klubu Kristiansands[49]. 12 maja w Dosze podczas zawodów Qatar Athletic Super Grand Prix pierwszy raz w karierze rzucił oszczepem ponad 90 metrów, osiągając wynik 90,13[13]. Rezultat ten poprawił 2 czerwca w Oslo, ustanawiając swój aktualny rekord życiowy i jednocześnie rekord Norwegii rzutem na odległość 91,59[13]. 9 sierpnia w Göteborgu z wynikiem 88,78 zdobył pierwszy w karierze złoty medal mistrzostw Europy[6][50], wyprzedzając Fina Tero Pitkämäkiego oraz utytułowanego Czecha, rekordzistę świata, Jana Železnego[6]. Rok 2006 Norweg zakończył pierwszym w karierze zwycięstwem w światowym finale lekkoatletycznym[44] oraz wygraniem zawodów pucharu świata w Atenach[32]. Jego rekord życiowy, który ustanowił w czerwcu – 91,59, okazał się najlepszym rezultatem w sezonie na świecie[51].
2007
Głównym celem dla Thorkildsena w roku 2007 były mistrzostwa świata w Osace. Norweg chciał także rzucić dalej niż wynosił rekord Norwegii starym modelem oszczepu – 91,72, który należał do Terje Pedersena[52]. Sezon zaczął od startów w Dakarze i Dosze, gdzie osiągnął odpowiednio 81,10 i 86,39[53]. Lepsza forma przyszła na mistrzostwa świata, które odbywały się na przełomie sierpnia i września w Japonii. W eliminacjach mistrzostw świata, 31 sierpnia, rzucił 82,33 i awansował do finału[54]. W rozegranym 2 września finale w drugiej kolejce rzucił 88,61[55] i przegrywał z Finem Tero Pitkämäkim, który w tej samej serii posłał oszczep na odległość 89,16[4]. W ostatniej serii Thorkildsen rzucił 87,33 i tym samym nie poprawił swojej drugiej pozycji[4]. Tero Pitkämäki w ostatnim rzucie poprawił swój najlepszy wynik, mimo iż miał już zapewniony złoty medal, osiągając 90,33[4].
2008
W roku 2008 w Pekinie odbywały się igrzyska olimpijskie, podczas których Norweg bronił tytułu mistrzowskiego wywalczonego przed czterema laty w Grecji[1]. Eliminacje odbyły się 21 sierpnia – Norweg z dziewiątym wynikiem eliminacji (79,85) awansował do finału[56]. W finale, który odbył się 23 sierpnia[57], Thorkildsen prowadził już od pierwszej kolejki przez cały konkurs[57]. W piątej serii rzutem na odległość 90,57 ustanowił nowy rekord olimpijski[57], a z szóstej próby zrezygnował[57].
2009
Główną imprezą sezonu 2009 były sierpniowe mistrzostwa świata. Thorkildsen zaczął od startu w Katarze gdzie osiągnął wynik 83,39[58]. 21 sierpnia podczas eliminacji mistrzostw świata rzucił 80,37 i z szóstym wynikiem całych kwalifikacji awansował do finału[59]. Dwa dni później, w niedzielę 23 sierpnia[60], w drugiej serii rzutów konkursu finałowego czempionatu osiągnął rezultat 89,59[2], który pozwolił mu zdobyć pierwszy w karierze złoty medal mistrzostw świata. Dzięki temu sukcesowi Norweg stał się pierwszym w historii oszczepnikiem, który posiada w dorobku zarówno tytuł mistrza olimpijskiego, mistrza Europy, jak i mistrza świata[15]. Po mistrzostwach, 28 sierpnia, w Zurychu podczas kolejnej edycji zawodów Weltklasse Zürich wynikiem 91,28 ustanowił swój najlepszy wynik w sezonie i najlepszy wynik na świecie w całym sezonie[61]. Na zakończenie sezonu Thorkildsen zwyciężył w Salonikach podczas światowego finału lekkoatletycznego[44].
2010
Głównym celem dla Norwega w sezonie 2010 były sierpniowe mistrzostwa Europy w Barcelonie[62], podczas których oszczepnik bronił złotego medalu wywalczonego cztery lata wcześniej w Szwecji[6]. Pierwszym startem w 2010 roku były dla Thorklidsena zawody Shanghai Golden Grand Prix, które wygrał z wynikiem 86,11[63]. Po zaciętej walce z niemieckim miotaczem Matthiasem de Zordo zwyciężył w konkursie oszczepników na mistrzostwach Europy broniąc tym samym złota wywalczonego cztery lata wcześniej w Göteborgu[7]. 22 sierpnia zdobył (z wynikiem 87,10) kolejny tytuł mistrza kraju[64]. Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2010 w rzucie oszczepem[65]. 5 września wygrał konkurs oszczepników podczas pucharu interkontynentalnego ustanawiając wynikiem 89,26 nowy rekord tej imprezy[11].
2011
Pierwszy start w sezonie Norweg zaplanował na 6 maja w Dosze[66] – podczas tych zawodów zajął piąte miejsce z wynikiem 83,63[67]. Ostatni raz tak niską pozycję w konkursie Norweg zajął w 2005 roku[68][69]. Na kolejnym mityngu diamentowej ligi – Shanghai Golden Grand Prix 2011 – Throkildsen zajął drugie miejsce uzyskując wynik 85,12 i przegrywając z Finem Tero Pitkämäkim, który wynikiem 85,33 wyrównał najlepszy rezultat w sezonie należący do Siergieja Makarowa[70][71]. Podczas zawodów w Chinach – przy piątym rzucie w konkursie – sportowiec nabawił się drobnej kontuzji[72] i nie startował przez ponad miesiąc[73] (m.in. nie wystąpił w mityngu Bislett Games 2011 w Oslo[74]). W swoim pierwszym starcie po urazie, 25 czerwca w Kuortane, osiągnął wynik 84,33 i zwyciężył w zawodach[75]. Podczas mistrzostw Norwegii w Byrkjelo, 14 sierpnia, osiągnął najlepszy wynik w sezonie rzucając 90,61 – oszczepnik przyznał, że nie był to według niego idealny rzut[76][77][78]. Po zawodach w Byrkjelo Thorkildsen powiedział, że uważa iż w rzucie oszczepem powinno dokonywać się pomiaru wiatru[78]. Podczas mistrzostw świata w Taegu Norweg w eliminacjach uzyskał wynik 81,83 (minimum kwalifikacyjne wynosiło 82,50[79]) i z siódmym rezultatem awansował do finału[80]. W finale już w pierwszej kolejce na prowadzenie wyszedł późniejszy zwycięzca Niemiec Matthias de Zordo, który rzucił 86,27[5]. Norweg po trzech kolejkach plasował się poza podium – dopiero w czwartym rzucie osiągnął wynik 84,78, który dał mu ostatecznie srebrny medal[81].
2012
W pierwszym starcie w olimpijskim sezonie 2012 Norweg zajął z wynikiem 79,53 czwarte miejsce podczas deszczowego mityngu Shanghai Golden Grand Prix 2012 w Szanghaju[82]. Podczas czerwcowych mistrzostw Europy w Helsinkach Norweg nie obronił tytułu z 2010 – po trzech rzutach zajmował czwarte miejsce i opuścił stadion[83]. Ostatecznie został sklasyfikowany na czwartej pozycji i nie zdobył medalu imprezy mistrzowskiej pierwszy raz od 2004 roku. Przyczyną nie najlepszego występu w Helsinkach okazał się uraz mięśnia dwugłowego uda[84]. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie nie obronił złotego medalu wywalczonego 4 lata wcześniej w Pekinie zajmując w finałowym konkursie szóste miejsce[85][86]. Po zajęciu dziesiątego miejsca w zawodach DN Galan 2012 w Sztokholmie, 17 sierpnia, postanowił zakończyć sezon[87].
Remove ads
Nagrody
Na koniec 2004 roku Thorkildsen został wybrany sportowcem roku w Norwegii przez tamtejszych dziennikarzy sportowych[88]. W 2008 wygrał plebiscyt European Athlete of the Year Trophy[89]. Od 2004 do 2010[90] rokrocznie uznawany za najlepszego lekkoatletę Norwegii[44]. W 2010 roku został uznany za najlepszego lekkoatletę maja w Europie[91]. Na koniec sezonu 2010 zajął drugą lokatę w kolejnej edycji plebiscytu European Athlete of the Year Trophy przegrywając z francuskim sprinterem Christophe Lemaitre[92].
Remove ads
Osiągnięcia
Remove ads
Progresja wyników
Remove ads
Rekordy Norwegii
Thorkildsen w ciągu kariery 7 razy poprawiał rekord Norwegii[13].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads