Międzynarodowa Unia Łyżwiarska

Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU, skrót od ang. International Skating Union) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, założona 23 lipca 1892 podczas kongresu w holenderskim Scheveningen, zrzeszająca 101 krajowych federacji łyżwiarskich, regulująca następujące dyscypliny sportu: łyżwiarstwo figurowe, łyżwiarstwo szybkie, łyżwiarstwo synchroniczne, short track (według stanu na 30 kwietnia 2022)^[1].

Międzynarodowa Unia Łyżwiarska

International Skating Union

Język roboczy	angielski
Siedziba	Lozanna
Członkowie	101
Przewodniczący	Kim Jae-youl
Utworzenie	23 lipca 1892
Strona internetowa

W wielu państwach łyżwiarstwo figurowe i łyżwiarstwo szybkie są regulowane przez różne federacje, ale zarówno obie jak i jedna z nich może być członkiem ISU. Niektóre z nich zarządzają również innymi sportami zimowymi w swoich krajach, co również nie wyklucza członkostwa ISU. Członkami ISU na odrębnych zasadach są również niektóre kluby łyżwiarskie.

Siedziba ISU mieści się w Lozannie w Szwajcarii. Organizacja podzielona jest na „sekcje” w zależności od tego, której dyscypliny łyżwiarskiej dotyczy. ISU jest organizatorem zawodów międzynarodowych, ustala zasady oceniania, wymogi regulaminowe itd.

Mistrzostwa ISU

• Łyżwiarstwo szybkie:
  • Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju (od 1893 r.)
  • Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim (od 1970 r.)
  • Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim na dystansach (od 1996 r., w latach nieolimpijskich z wyjątkiem 1998 r.)
  • Mistrzostwa świata juniorów w łyżwiarstwie szybkim (od 1974 r.)
  • Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju (od 1893 r.)

• Short track:
  • Mistrzostwa świata w short tracku (od 1976 r.)
  • Drużynowe mistrzostwa świata w short tracku (1991–2011)
  • Mistrzostwa świata juniorów w short tracku (od 1994 r.)
  • Mistrzostwa Europy w short tracku (od 1997 r.)

• Łyżwiarstwo synchroniczne:
  • Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie synchronicznym (od 2000 r.)
  • Mistrzostwa świata juniorów w łyżwiarstwie synchronicznym (od 2013 r.)

• Łyżwiarstwo figurowe:
  • Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie figurowym (od 1896 r.)
  • Mistrzostwa świata juniorów w łyżwiarstwie figurowym (od 1976 r.)
  • Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie figurowym (od 1891 r.)
  • Mistrzostwa czterech kontynentów w łyżwiarstwie figurowym (od 1999 r.)

Zawody na zimowych igrzyskach olimpijskich, cykl zawodów Grand Prix w łyżwiarstwie figurowym, Grand Prix Juniorów w łyżwiarstwie figurowym, cykl Challenger Series nie są mistrzostwami ISU, ale wyniki z tych zawodów są uznawane w statystykach i rankingach ISU.

Przewodniczący ISU

Lp.	Przewodniczący	Federacja	Kadencja	Uwagi
1.	Pim Mulier	Holandia	1892–1894
2.	Viktor Balck	Szwecja	1895–1924
3.	Ulrich Salchow	Szwecja	1925–1937	łyżwiarz figurowy: mistrz olimpijski 1908, 10-krotny mistrz świata, 9-krotny mistrz Europy
4.	Gerrit van Laer	Holandia	1937–1945
5.	Herbert Clarke	Wielka Brytania	1946–1953
6.	James Koch	Szwajcaria	1953–1967
7.	Ernst Labin	Austria	1967–1967
8.	Jacques Favart	Francja	1967–1980
9.	Olaf Poulsen	Norwegia	1980–1994
10.	Ottavio Cinquanta	Włochy	1994–2016
11.	Jan Dijkema	Holandia	2016–2022
12.	Kim Jae-youl	Korea Południowa	2022–

Kontrowersje

Po skandalu w łyżwiarstwie figurowym na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City dotyczącym zmowy sędziowskiej podczas oceniania konkurencji par sportowych część działaczy sekcji łyżwiarstwa figurowego postanowiła odejść z ISU i utworzyć Światową Federację Łyżwiarską (ang. World Skating Federation), jednak ostatecznie organizacja nie rozpoczęła własnej działalności, a działacze nie spełnili obietnicy o opuszczeniu ISU^{[potrzebny przypis]}.