Mykeny w mitologii greckiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mykeny – według mitologii greckiej wielki gród na Peloponezie, rządzony przez takich władców, jak Perseusz czy Agamemnon, identyfikowany z rzeczywistym miastem greckim.
Od Myken bierze swą nazwę cała epoka, na którą przypada początek historii Greków. Czas trwania Epoki mykeńskiej jest określany na lata 1550-1150 p.n.e.[1]
Mykeny były ogromną cytadelą[1]. Jan Parandowski opisuje ją jako ponure zamczysko, które otaczał mur z wielkich głazów, dookoła zaś rozpościerały się nagie, jałowe góry rdzawego koloru[2]. Ziemie te podlegały wcześniej pod władzę Argos[3]. Władców Myken określa zaś Parandowski jako ludzi twardych i rozmiłowanych w złocie. Obca im była naturalna śmierć, umierali śmiercią gwałtowną, by potem straszyć wśród grobów w postaci upiorów. Miały one nocną porą wychodzić na mury, odziane w lśniące zbroje i złote maski oraz purpurowe płaszcze obszyte blaszkami ze złota. By nie narazić się im, na grobach poświęcano im krwawe i sute ofiary[2].