NGC 300
galaktyka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
NGC 300 (również PGC 3238) – galaktyka spiralna (Scd), znajdująca się w gwiazdozbiorze Rzeźbiarza w odległości około 6,5 miliona lat świetlnych. Została odkryta 5 sierpnia 1826 roku przez Jamesa Dunlopa[3]. Galaktyka NGC 300 należy do Grupy galaktyk w Rzeźbiarzu.
Galaktyka NGC 300 (ESO) | |||
Odkrywca | |||
---|---|---|---|
Data odkrycia |
5 sierpnia 1826 | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Gwiazdozbiór | |||
Typ |
spiralna (Scd) | ||
Rektascensja |
00h 54m 53,3s | ||
Deklinacja |
–37° 41′ 03″ | ||
Odległość | |||
Przesunięcie ku czerwieni |
0,000487[2] | ||
Jasność obserwowana |
8,1m | ||
Rozmiary kątowe |
19,0' × 12,9' | ||
Alternatywne oznaczenia | |||
PGC 3238, ESO 295-20, MCG -6-3-5, AM 0052-375, IRAS00528-3758 | |||
|
Obiekt wydaje się blady, bo jego światło jest rozproszone na wielkim obszarze. W sprzyjających warunkach, w 20-centymetrowym teleskopie wygląda jak owalne pasemko o rozmiarach połowy średnicy Księżyca[4].
23 maja 2010 roku Berto Monard odkrył w tej galaktyce obiekt, który początkowo uznano za supernową, otrzymał on oznaczenie SN 2010da. Okazało się jednak, że była to erupcja gwiazdy zmiennej typu S Doradus[5].