Narodziny Afrodyty – wiersz młodopolskiego poety Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1], opublikowany w tomiku Poezje. Seria druga. Utwór został napisany jambicznym trzynastozgłoskowcem[2] ze średniówką męską po sylabie szóstej (sSsSsS||sSsSsSs), ujętym w strofy ośmiowersowe rymowane aabbccdd. Składa się z sześciu zwrotek. Opowiada o tym, jak bogini Afrodyta, w Rzymie znana jako Wenus, wynurzyła się z morskiej piany.
- Złocisty to był dzień. Błękitne zadumanie
- objęło cały świat. Na modrym oceanie
- słoneczny zasnął blask. Na ziemi i na niebie
- cisza zdawała się wsłuchiwać sama w siebie.
- Omdlewał w okrąg świat od światła i gorąca,
- różany płonął kwiat, srebrniała lilia drżąca,
- nad cichą, modrą toń nieskończonego morza
- płynęła kwiatów woń, jak lutni dźwięk, w przestworza.
Wiersz Tetmajera mógł być zainspirowany obrazem Sandra Botticellego[3].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
