New Strategic Arms Reduction Treaty
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
New Strategic Arms Reduction Treaty (ang. New START, ros. СНВ-III)[uwaga 1] – dwustronny traktat międzynarodowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Federacją Rosyjską w sprawie środków zmierzających do dalszej redukcji i ograniczenia zbrojeń strategicznych. Podpisany 8 kwietnia 2010 roku traktat wszedł w życie 5 lutego 2011 roku po ratyfikacji przez strony umowy[5]. Udziału Rosji w traktacie został zawieszony przez Władimira Putina w lutym 2023[6].
Treaty between the United States of America and the Russian Federation on Measures for the Further Reduction and Limitation of Strategic Offensive Arms Договор между Российской Федерацией и Соединёнными Штатами Америки о мерах по дальнейшему сокращению и ограничению стратегических наступательных вооружений | |
Inne określenia |
New Strategic Arms Reduction Treaty, СНВ-III |
---|---|
Przedmiot regulacji |
Redukcja strategicznej broni nuklearnej |
Podpisanie |
8 kwietnia 2010 |
Wejście w życie |
5 lutego 2011 |
Liczba stron |
dwie |
Język oryginału |
angielski, rosyjski |
Wygaśnięcie |
5 lutego 2026 |
Strona internetowa | |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Zgodnie z postanowieniami traktatu każda ze stron zobowiązała się do ograniczenia liczby swoich głowic nuklearnych dla rozmieszczonych pocisków ICBM i SLBM do łącznie 1550 sztuk. Do limitu tego wlicza się ciężkie samoloty bombowe, gdzie każdy pojedynczy samolot uznaje się za jedną głowicę. Umowa ustanowiła także łączny limit 800 rozmieszczonych i nierozmieszczonych wyrzutni pocisków ICBM oraz SLBM, a także ciężkich samolotów bombowych zdolnych do przenoszenia uzbrojenia nuklearnego, przy czym łączna liczba rozmieszczonych wyrzutni ICBM, SLBM oraz ciężkich samolotów bombowych nie może przekroczyć 700. Zgodnie z postanowieniami traktatu, w ciągu siedmiu lat od wejścia umowy w życie, do 5 lutego 2018 roku strony umowy muszą dostosować swój arsenał strategicznej broni nuklearnej do ustanowionych traktatem zagregowanych limitów. Umowa przewidziała weryfikację jej wykonywania przez strony, zachowując w tym celu odpowiednie instrumenty kontroli przewidziane traktatem START I z 1991 roku. W celu zwiększenia przejrzystości wykonania umowy, traktat zakłada także wymianę danych telemetrycznych.
Art. 14 uchyla umowę SORT. Traktat zawarto na 10 lat od chwili wejścia w życie, z możliwością przedłużenia na czas do 5 lat, co wymaga zawarcia osobnego porozumienia. Strony mogą też zastąpić Traktat innym układem. Każda strona może wypowiedzieć Traktat z powodu nadzwyczajnych wydarzeń związanych z przedmiotem Traktatu zagrażających jej najwyższym interesom, o czym powinna powiadomić przynajmniej na 3 miesiące wcześniej.