Numer ubezpieczenia społecznego w Stanach Zjednoczonych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Numer ubezpieczenia społecznego (ang. Social Security number, skrót SSN) – w Stanach Zjednoczonych dziewięciocyfrowa liczba przypisywana:
- obywatelom tego kraju,
- cudzoziemcom, którzy otrzymali zezwolenie na osiedlenie się (pobyt stały) – „zieloną kartę”,
- cudzoziemcom, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt czasowy.
Numer jest nadawany przez Administrację Ubezpieczenia Społecznego (ang. Social Security Administration, skrót SSA), agencję rządu federalnego, odpowiednika polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wykorzystywany jest celem gromadzenia informacji o ubezpieczonych dla ustalania podstawy wymiaru składki ubezpieczeniowej oraz przysługujących świadczeń zdrowotnych. Choć de iure numer służy identyfikacji podatkowej, to de facto stał się podstawowym numerem do identyfikacji obywateli przez państwo w ogóle[1]. Do otrzymania numeru SSN służy specjalny formularz SS-5.