Okupacja aliancka Japonii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okupacja Japonii – rozpoczęła się po II wojnie światowej, kiedy Japonia była okupowana przez mocarstwa alianckie, na czele ze Stanami Zjednoczonymi. Okupacja aliancka była jedynym okresem obcej okupacji w historii Japonii i trwała prawie siedem lat, od 2 września 1945 roku do wejścia w życie traktatu z San Francisco 28 kwietnia 1952 roku[1][2]. Jednak w przeciwieństwie do Niemiec, alianci nie przejęli bezpośredniej kontroli nad japońską administracją cywilną[3].
1945–1952 | |||
| |||
Hymn: Kimi ga yo (Panowanie Cesarza) | |||
Stolica | |||
---|---|---|---|
Status terytorium | |||
Waluta | |||
Kapitulacja Japonii | |||
Data likwidacji | |||
Strefy okupacyjne Japonii: czerwona – Związek Radziecki; niebieska – USA; błękitna – Chiny; różowa – Wielka Brytania; niebiesko-błękitny to wspólna strefa okupacyjna USA i Chin | |||
|
Okupacja, przeprowadzona przez siły amerykańskie pod nadzorem Komisji Dalekiego Wschodu i przy wsparciu Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, zaangażowała łącznie siły alianckie liczące prawie milion żołnierzy[2]. Okupacją dowodził amerykański generał Douglas MacArthur, który został mianowany Naczelnym Dowódcą Sił Sprzymierzonych (SCAP — Supreme Commander for the Allied Powers) przez prezydenta USA Harry'ego Trumana. W przeciwieństwie do okupacji Niemiec i Austrii, Związek Radziecki miał niewielki wpływ na okupację Japonii i odmówił udziału w niej, ponieważ nie chciał oddać wojsk radzieckich pod bezpośrednie dowództwo MacArthura[4].
W 1951 roku MacArthur został zastąpiony przez generała Matthew Ridgway'a na stanowisku SCAP[4].
Bezpośrednio po wojskowej kapitulacji Japonii rząd kraju nadal formalnie działał zgodnie z postanowieniami konstytucji Meiji. Pod naciskiem generała MacArthura, cesarz Hirohito pozostał na tronie i uzyskał pełny immunitet przed ściganiem za zbrodnie wojenne po tym, jak zgodził się zastąpić Gabinet Wojenny ministerstwem akceptowalnym przez aliantów, a w szczególności obiecał wypełnić postanowienia Deklaracji Poczdamskiej, która wzywała do przekształcenia kraju w demokrację parlamentarną[3].