Płyta gramofonowa
dysk przechowujący dźwięk w formie analogowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Płyta gramofonowa?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Płyta gramofonowa (pot. winylowa, analogowa) – zwykle okrągła płyta o średnicy do 30 cm z zapisanym spiralnie w postaci rowka analogowym nagraniem dźwiękowym.
Płyty gramofonowe były wykonywane z różnych materiałów, najczęściej ebonitu, szelaku lub poli(chlorku winylu) – stąd nazwa potoczna – płyta winylowa. Choć produkowano je w różnych kolorach, to zdecydowanie najczęściej w czarnym, stąd inna nazwa potoczna – czarna płyta. Obecnie powszechnie określana jest też mianem płyty analogowej.
Płyty gramofonowe były podstawowym środkiem rozpowszechniania nagrań muzycznych od końca wieku XIX do lat 80. XX w. Zostały zmarginalizowane przez zapis cyfrowy. Obecnie używane najczęściej przez audiofili oraz podczas scratch'owania.
Chociaż w odtwarzaniu płyt dominują urządzenia z mechanicznymi igłami, to istnieją laserowe odtwarzacze, w przybliżeniu analogiczne w działaniu do odtwarzaczy płyt CD[1][2].
Na płycie winylowej możliwe jest zapisanie analogowego materiału wideo z analogowym dźwiękiem stereo i odtwarzanie go za pomocą igły, co zostało wynalezione w USA jako płyta CED w 1964 i wprowadzone na rynek w 1981 jako tańsza alternatywa dla VHS[3].