Patrick Chan

Patrick Lewis Wai-Kuan Chan (ur. 31 grudnia 1990 w Ottawie) – kanadyjski łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Mistrz olimpijski z Pjongczangu (2018, drużynowo), dwukrotny wicemistrz olimpijski z Soczi (2014, indywidualnie i drużynowo), trzykrotny mistrz świata (2011–2013), trzykrotny mistrz czterech kontynentów (2009, 2012, 2016), dwukrotny zwycięzca finału Grand Prix (2011, 2012) oraz dziesięciokrotny mistrz Kanady. Zakończył karierę amatorską 16 kwietnia 2018 r.

Patrick Chan

Chan na podium mistrzostw Kanady (2017)
Reprezentacja	Kanada
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1990 Ottawa
Wzrost	171 cm
Konkurencja	Soliści
Trener	Ravi Walia, Oleg Epstein, Marina Zujewa, Johnny Johns, Kathy Johnson, Christy Krall, Eddie Shipstad, Don Laws, Ellen Burka, Shin Amano, Osborne Colson, Mei Yang
Klub	The Granite Club
Zakończenie kariery	16 kwietnia 2018
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna 295,27 Trophée Éric Bompard 2013 Program krótki 102,13 Mistrzostwa Świata 2017 Program dowolny 203,99 M. Czterech Kontynentów 2016
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie złoto Pjongczang 2018 drużynowo srebro Soczi 2014 drużynowo srebro Soczi 2014 soliści Mistrzostwa świata złoto London 2013 soliści złoto Nicea 2012 soliści złoto Moskwa 2011 soliści srebro Turyn 2010 soliści srebro Los Angeles 2009 soliści Mistrzostwa czterech kontynentów złoto Tajpej 2016 soliści złoto Colorado Springs 2012 soliści złoto Vancouver 2009 soliści Finał Grand Prix złoto Quebec 2011 soliści złoto Pekin 2010 soliści srebro Fukuoka 2013 soliści brąz Soczi 2012 soliści Mistrzostwa świata juniorów srebro Oberstdorf 2007 soliści
Strona internetowa

Życie prywatne

Patrick Chan jest jedynym dzieckiem Lewisa i Karen Chan, imigrantów z Hongkongu^[1]. Jego ojciec był prawnikiem oraz uprawiał tenis stołowy, golf i podnoszenie ciężarów, zaś do Kanady przeniósł się z rodziną w dzieciństwie. Matka Patricka była zawodową tenisistką stołową i osiągała sukcesy w swojej ojczyźnie, a do Kanady przyjechała będąc młodą dziewczyną^[2]. Patrick wychował się w Montrealu do piątego roku życia, a następnie przeprowadził się z rodziną do Toronto. Oprócz łyżwiarstwa figurowego uprawiał różne sporty m.in. taekwondo, tenisa, golfa, wspinaczkę górską. Chan mówi biegle po angielsku, francusku i kantońsku.

Kariera

Patrick Chan rozpoczął swoją dominację w zawodach krajowych w drugim sezonie swojej seniorskiej kariery. W sezonie 2007/08 rozpoczął swoją serię dziesięciu tytułów mistrza Kanady, z przerwą w sezonie 2014/15, gdy miał rok przerwy po igrzyskach olimpijskich. Jednocześnie w 2007 r. wszedł do czołówki światowych solistów, gdyż zaczął zajmować miejsca na podium zawodów z cyklu Grand Prix. Jego pierwsze złoto na zawodach z tego cyklu zdobył podczas Trophée Eric Bompard. W sezonie 2008/09 został mistrzem czterech kontynentów i wicemistrzem świata ustępując jedynie Amerykanowi Evanowi Lysacekowi. W kolejnym sezonie wywalczył drugi tytuł wicemistrza świata za Japończykiem Daisuke Takahashi. W latach 2010–2012 zdobył dwa tytuły mistrza świata i dwukrotnie zwyciężył w finale Grand Prix. Trzeci tytuł mistrza świata zdobył w 2013 r. w kanadyjskim London^[3].

Igrzysk olimpijskie 2014, od lewej Chan, Hanyū, Tien

W 2014 r. po raz drugi wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi. W zawodach drużynowych był ważną postacią reprezentacji Kanady w zdobyciu przez nich srebrnego medalu^[4]. Zajął trzecie miejsce w programie krótkim ustępując w klasyfikacji Yuzuru Hanyū i Jewgienijowi Pluszczenko. Indywidualnie w kategorii solistów zdobył swój drugi srebrny medal olimpijski tracąc 4.47 pkt do Japończyka Hanyū^[5].

Po igrzyskach w Soczi, Chan zdecydował się opuścić sezon 2014/15.^[6] Wrócił do rywalizacji w sezonie 2015/16 w dobrym stylu, zdobywając ósmy tytuł mistrza Kanady i trzeci tytuł mistrza czterech kontynentów. W cyklu Grand Prix zwyciężył w Skate Canada, a w finale zajął czwarte miejsce. W sezonie 2016/17 zwyciężył w dwóch zawodach GP – Skate Canada i Cup of China, w finale był piąty.

W 2018 r. wziął udział w swoich trzecich Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Pjongczangu^[7]. W kategorii solistów był dopiero dziewiąty, lecz osiągnął swój największy sukces w karierze wspólnie z reprezentacją Kanady^[8]. Podczas zawodów drużynowych przedstawił zarówno program krótki, gdzie był trzeci, jak i program dowolny, który wygrał. Tytułem mistrza olimpijskiego wraz z drużyną w składzie: Radford, Duhamel, Osmond, Daleman, Virtue i Moir zakończył swoją karierę^[9]. Oficjalnie ogłosił to 16 kwietnia 2018 r. pozostając jednym z najbardziej utytułowanych kanadyjskich łyżwiarzy figurowych^[10].

Osiągnięcia

Mistrzostwa świata 2012

Skate Canada International 2017

Zawody	03–04	04–05	05–06	06–07	07–08	08–09	09–10	10–11	11–12	12–13	13–14	14–15	15–16	16–17	17–18
Międzynarodowe[11]
Igrzyska olimpijskie							5				2				9
Mistrzostwa świata					5	2	2	1	1	1			5	5	WD
Mistrzostwa czterech kontynentów						1			1				1	4
GP Finał Grand Prix					5	5		1	1	3	2		4	5
GP Cup of China														1
GP NHK Trophy				7											WD
GP Rostelecom Cup							WD	2		1
GP Skate America					3
GP Skate Canada International						1	6	1	1	2	1		1	1	4
GP Trophée Eric Bompard				5	1	1			1		1		5
CS Finlandia Trophy														2
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[11]
Mistrzostwa świata juniorów		7	6	2
JGP Finał			5
JGP w Kanadzie			1
JGP na Słowacji			4
NACS Waterloo		5 J
NACS Thornhill	3 N
Krajowe[11]
Mistrzostwa Kanady	1 N	1 J	7	5	1	1	1	1	1	1	1		1	1	1
Eastern Challenge	2 N	4 J
Zawody drużynowe[11]
Igrzyska olimpijskie											2 T				1 T
World Team Trophy						2 T 4 P			3 T 2 P	2 T 2 P				4 T 5 P
Japan Open									1 T 1 P	2 T 6 P		2 T 1 P	2 T 3 P