Patron (Rzym)

Patron (łac. patronus od pater „ojciec”)^[1] – określenie używane w starożytnym Rzymie wobec patrycjusza, sprawującego opiekę nad klientami lub wyzwolonymi niewolnikami. Patron był zobowiązany do opieki nad klientem (Ustawa XII Tablic groziła śmiercią patronowi za zlekceważenie obowiązków), ten zaś – do posłuszeństwa wobec patrona. Status ten był dziedziczny.

Ten artykuł dotyczy pojęcia starorzymskiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.