Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zawody w piłce nożnej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie rozegrane zostały po raz 25. w historii igrzysk olimpijskich. Rywalizacja podzielona została na dwa turnieje – męski i żeński. Pierwsze mecze, które inaugurowały rywalizację w tej dyscyplinie odbyły się już 25 lipca – dwa dni przed ceremonią otwarcia igrzysk; ostatni z meczów – finał mężczyzn, miał miejsce 11 sierpnia. W konkurencjach piłki nożnej wystąpiło łącznie 504 sportowców. Gospodarzami turniejów olimpijskich było 6 brytyjskich miast: Londyn, Manchester, Cardiff, Newcastle upon Tyne, Glasgow oraz Coventry.
 | |||
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012 Londyn | |||
| |||
| Miejsce |
Wembley Stadium, | ||
|---|---|---|---|
| Data | |||
| Liczba konkurencji |
2 | ||
| Liczba zawodników |
504 | ||
W turnieju mężczyzn udział wzięło 16 tzw. reprezentacji olimpijskich, w skład których mogło wchodzić tylko trzech zawodników w dowolnym wieku – resztę stanowili gracze, którzy w dniu rozpoczęcia igrzysk olimpijskich nie przekraczali 23. roku życia. Turniej zakończył się zwycięstwem reprezentacji Meksyku, która w meczu o złoty medal na Wembley Stadium pokonała rezultatem 1:2 zespół Brazylii. Rywalizacja o medal brązowy zakończyła się triumfem reprezentacji Korei Południowej, która z wynikiem 2:0 pokonała drużynę Japonii. Dla mistrzów olimpijskich – Meksykanów, był to pierwszy złoty medal w historii rywalizacji olimpijskiej w tej dyscyplinie. Królem strzelców turnieju z dorobkiem 6 goli został reprezentant Brazylii Leandro Damião.
W turnieju kobiet udział wzięło 12 reprezentacji bez żadnych ograniczeń wiekowych. Rywalizację ze złotym medalem zakończyły zawodniczki Stanów Zjednoczonych, które w finałowym starciu na Wembley Stadium pokonały reprezentantki Japonii wynikiem 2:1. Rywalizacja o medal brązowy zakończyła się triumfem reprezentacji Kanady, która jedną bramką pokonała drużynę Francji. Amerykanki zdobywając złoty medal obroniły tytuł mistrzyń olimpijskich zdobyty cztery lata wcześniej w Pekinie; był to dla nich już czwarty złoty medal w historii turniejów olimpijskich. Królową strzelczyń turnieju z dorobkiem 6 goli została reprezentantka Kanady Christine Sinclair.
W obu turniejach jako gospodarze wystąpiła specjalnie reaktywowana reprezentacja Wielkiej Brytanii. Drużyna ta nie jest zrzeszona w FIFA, a Wielką Brytanię na co dzień reprezentują drużyny poszczególnych części składowych – te z kolei nie są zrzeszone w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim i nie mogły brać udziału w Igrzyskach Olimpijskich.
| G | Faza grupowa | ¼ | Ćwierćfinały | ½ | Półfinały | 3 | Mecz o 3. miejsce | F | Finał |
| Turniej | 25 VII | 26 VII | 27 VII | 28 VII | 29 VII | 30 VII | 31 VII | 1 VIII | 2 VIII | 3 VIII | 4 VIII | 5 VIII | 6 VIII | 7 VIII | 8 VIII | 9 VIII | 10 VIII | 11 VIII | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Turniej mężczyzn | G | G | G | ¼ | ½ | 3 | F | ||||||||||||
| Turniej kobiet | G | G | G | ¼ | ½ | 3 | F | ||||||||||||
Największą areną olimpijskich turniejów w 2012 roku był Wembley Stadium w Londynie. Narodowy stadion Anglii gościł cztery mecze w ramach fazy grupowej (z czego 3 w ramach turnieju męskiego i 1 w ramach turnieju żeńskiego), ćwierćfinał mężczyzn, po jednym meczu półfinałowym w obu turniejach oraz mecze finałowe. Obiekt był w stanie pomieścić 90 000 ludzi; w trakcie turnieju olimpijskiego największą frekwencją cieszył się mecz finałowy turnieju męskiego pomiędzy Meksykiem a Brazylią, który na żywo oglądało 86 162 osób.
Wśród obiektów goszczących mecze w ramach turnieju olimpijskiego znalazły się także narodowy stadion Walii – Millennium Stadium w Cardiff oraz narodowy stadion Szkocji – Hampden Park w Glasgow. Były to także jedyne stadiony turnieju położone poza granicami Anglii. Millennium Stadium gościł 8 meczów w ramach fazy grupowej (z czego 5 żeńskich i 3 męskie), ćwierćfinał turnieju kobiet, oraz mecz o brązowy medal turnieju mężczyzn. Na Hampden Park odbyło się pięć meczów w ramach fazy grupowej (z czego 4 żeńskie i 3 męskie) oraz mecz ćwierćfinałowy turnieju kobiet.
Listę obiektów uzupełniały angielskie stadiony klubowe – Old Trafford w Manchesterze, St James’ Park w Newcastle upon Tyne oraz Ricoh Arena w Coventry. W przypadku tego ostatniego obiektu konieczna była zmiana nazwy na czas trwania zawodów olimpijskich na niekomercyjną – z tego też powodu we wszystkich oficjalnych dokumentach obiekt przedstawiony został jako City of Coventry Stadium. Arena była gospodarzem 10 meczów fazy grupowej (5 kobiet i 5 mężczyzn) oraz ćwierćfinału i meczu o brązowy medal w turnieju kobiet. Old Trafford – na co dzień stadion domowy klubu Manchester United F.C. był drugą co do wielkości areną turniejów olimpijskich. W ramach rozgrywek gościł 6 meczów fazy grupowej (z czego tylko jeden mecz kobiet), ćwierćfinał mężczyzn oraz po jednym meczu półfinałowym w obu turniejach. St James’ Park – stadion klubu Newcastle United F.C., w ramach zawodów w 2012 roku przyjął 7 meczów fazy grupowej (z czego tylko 2 kobiet) oraz po jednym meczu ćwierćfinałowym w każdym z turniejów.
 |  |  |  |
| Wembley Stadium | Old Trafford | Millennium Stadium | |
|---|---|---|---|
| Londyn | Manchester | Cardiff | |
| Pojemność: 90 000 | Pojemność: 76 212 | Pojemność: 74 500 | |
.jpg) |  |  | |
| St James’ Park | Hampden Park | City of Coventry Stadium | |
| Newcastle upon Tyne | Glasgow | Coventry | |
| Pojemność: 52 387 | Pojemność: 52 103 | Pojemność: 32 500 |
| Miejsce | Reprezentacja | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  Stany Zjednoczone |
1 | 0 | 0 | 1 |
 Meksyk |
1 | 0 | 0 | 1 | |
| 3. |  Japonia |
0 | 1 | 0 | 1 |
 Brazylia |
0 | 1 | 0 | 1 | |
| 5. |  Kanada |
0 | 0 | 1 | 1 |
 Korea Południowa |
0 | 0 | 1 | 1 | |
| Razem | 2 | 2 | 2 | 6 |
|
AFC:
CAF:
|
OFC: UEFA:
gospodarz:
|
|
|
|
|
|
AFC: CAF: |
OFC: UEFA: gospodarz: |
|
|
|
|
|
|
| Ćwierćfinały | Półfinały | Finał | |||||||||||
 Wielka Brytania | 0 | ||||||||||||
| Kanada | 2 | ||||||||||||
| Kanada | 3 | ||||||||||||
| Stany Zjednoczone | 4 | ||||||||||||
| Stany Zjednoczone | 2 | ||||||||||||
 Nowa Zelandia | 0 | ||||||||||||
| Stany Zjednoczone | 2 | ||||||||||||
| Japonia | 1 | ||||||||||||
 Szwecja | 1 | ||||||||||||
 Francja | 2 | ||||||||||||
| Francja | 1 | Mecz o 3. miejsce | |||||||||||
| Japonia | 2 | ||||||||||||
| Brazylia | 0 | ||||||||||||
| Kanada | 1 | ||||||||||||
| Japonia | 2 | ||||||||||||
| Francja | 0 | ||||||||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
