Piotr Kapnist
rosyjski dyplomta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Piotr Kapnist?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Piotr Aleksiejewicz Kapnist (ros. Пётр Алексеевич Капнист, ur. 26 sierpnia?/7 września 1839 w Obuchowce(inne języki), zm. 19 listopada?/2 grudnia 1904 w Wiedniu) – rosyjski dyplomata, hrabia, szambelan cesarski, senator, reprezentant Rosji przy Kurii Rzymskiej (1865–1875), ambasador Rosji w Holandii (1884–1892), przedstawiciel rządu rosyjskiego na konferencji berlińskiej (1884–1885), ambasador Rosji w Austro-Węgrzech (1895–1904).
Data i miejsce urodzenia |
7 września 1839 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Ambasador Rosji w Austro-Węgrzech | |||
Okres |
od 25 kwietnia 1895 | ||
Poprzednik | |||
Następca |
Lew Urusow(inne języki) | ||
Ambasador Rosji w Holandii | |||
Okres |
od 22 lutego 1884 | ||
Poprzednik |
Nikołaj Stołypin(inne języki) | ||
Następca |
Karl von Struve(inne języki) | ||
Odznaczenia | |||
|
Wywodził się z rodziny szlacheckiej, która swe włości posiadała na ziemiach małorosyjskich. W 1860 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Moskiewskim, po czym wstąpił na służbę w korpusie dyplomatycznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego. Tam pracował w kancelarii ministra Aleksandra Gorczakowa, po czym w 1862 roku został wysłany na placówkę do Rzymu, do przedstawicielstwa rosyjskiego przy Stolicy Apostolskiej. Po tym jak Rosja zerwała z nią w 1865 roku stosunki dwustronne, Piotr Kapnist pozostał w Rzymie, gdzie pełnił rolę przedstawiciela cesarza przy papieżu. Na tym stanowisku przyszło mu negocjować w trudnych sprawach sytuacji Kościoła katolickiego w Polsce i w Imperium Rosyjskim, w sprawach represji kierowanych w stronę duchowieństwa katolickiego, a także w konflikcie dotyczącym Kolegium Duchownego. Po względnej normalizacji stosunków został w 1875 roku przeniesiony do Paryża. W 1884 roku awansowany na samodzielnego kierownika rosyjskiego poselstwa w Holandii. Na przełomie 1884 i 1885 roku był oficjalnym przedstawicielem Rosji na konferencji berlińskiej. W imieniu cesarza Aleksandra III podpisał jej akt końcowy. W 1892 roku odwołany z Hagi powrócił do Rosji, gdzie został senatorem. W 1895 roku Mikołaj II mianował go ambasadorem w Wiedniu. Był aktywnym uczestnikiem dyskusji i negocjacji dyplomatycznych, dotyczących rozwiązania problemów na Bałkanach. Brał udział w wypracowaniu rosyjsko-austriackich porozumień z 1897 i 1903 roku. Jego memoriały pomagały wytyczyć kierunek bałkańskiej polityki zagranicznej Imperium Rosyjskiego przed I wojną światową. Zmarł w 1904 roku w Wiedniu.