Pistolet Nambu Typ 14
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pistolet Nambu Typ 14 (14-Shiki) (jap. 南部 十四年式 拳銃 Nambu jūyon-nen-shiki kenjū) – japoński pistolet samopowtarzalny kalibru 8 mm zaprojektowany przez generała Kijirō Nambu w 1925 roku, tzn. w 14. roku ery Taishō.
14-Shiki | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Prototypy | |||
Produkcja | |||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
8 mm | ||
Nabój | |||
Wymiary | |||
Długość |
230 mm | ||
Długość lufy |
117 mm | ||
Masa | |||
broni |
900 g (niezaładowanej) | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku |
325 m/s | ||
Zasięg skuteczny |
50 m | ||
|
Pistolet stanowił rozwinięcie wcześniejszych pistoletów Nambu, produkowanych na rynek cywilny i nieprzyjętych jako etatowa broń wojskowa. Nambu Typ 14 był w stosunku do nich uproszczony i tańszy i został zaadaptowany jako broń wojskowa[1]. Zasada działania automatyki Nambu Typ 14 była oparta o krótki odrzut lufy, zamek ryglowany wahliwym ryglem (opora ryglowa za chwytem), bezpiecznik nastawny i automatyczny, działający z chwilą wyjęcia magazynka. Zamek był wewnętrzny, schowany w komorze zamkowej połączonej z lufą, posiadający pierścieniowy chwyt wystający z tyłu broni. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymywał się w tylnym położeniu.
Pistolety produkowane od 1939 roku miały powiększony kabłąk spustu[1].
Istniał też pistolet Nambu Typ 94, który w odróżnieniu od Typ 14 miał tylko jeden bezpiecznik automatyczny, w przedniej części chwytu, który wyłączał się samoczynnie z chwilą przepisowego ujęcia broni przy strzelaniu.
Standardowa broń boczna oficerów Cesarskiej Armii Japońskiej w czasie II wojny światowej. Zasilany z magazynka o pojemności 8 naboi.