Prawo cytatu (Polska)
postać dozwolonego użytku publicznego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Prawo cytatu (Polska)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Prawo cytatu – potoczne określenie postaci dozwolonego użytku publicznego zezwalającej na wykorzystanie niewielkich fragmentów cudzej twórczości we własnych utworach bez konieczności uzyskania zgody twórcy. Historię regulacji prawa cytatu na świecie, a także informacje o prawie cytatu na gruncie prawa Unii Europejskiej i zarys porównawczy przedstawiono w artykule prawo cytatu.
W polskim prawie autorskim prawo cytatu zostało uregulowane już w pierwszej ustawie (z 1926). Znalazło się także w ustawach z 1952 i 1994. Sposób regulacji prawa cytatu ulegał zmianom. Przepis ustawy z 1994 zmieniono w 2015, w ramach nowelizacji, której celem było dostosowanie prawa polskiego do wymogów dyrektywy 29/2001/WE.
Cytat wolno umieścić w utworze, który – pozbawiony cytatów – wciąż byłby utworem. Nie jest pewne, jak traktować twórcze zbiory utworów, w szczególności zbiory cytatów. Istnieją też wątpliwości, jak oceniać cytaty umieszczone w materiałach wyłączonych z ochrony prawa autorskiego. Prawo cytatu obejmuje umieszczanie wyłącznie rozpowszechnionych utworów (od 2015: całych lub ich części). Wolno cytować w dowolnym celu lub w zakresie uzasadnionym „prawami gatunku twórczości”. Zakres prawa cytatu jest ograniczony testem trójstopniowym.