Preskryptywizm (językoznawstwo)
dążność do formułowania norm i wzorców posługiwania się językiem naturalnym / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Preskryptywizm (językoznawstwo)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Preskryptywizm (łac. praescribere „przepisywać, ordynować”; także: normatywizm[1]) – dążność do formułowania norm i innych wzorców posługiwania się językiem, z zamiarem wywarcia wpływu na jego użytkowników, aby trzymali się proponowanych środków[1][2][3] . Zasady te mogą regulować aspekty języka takie jak wymowa, fleksja, leksyka, semantyka, składnia i frazeologia, a także konwencje zewnętrznojęzykowe takie jak ortografia i interpunkcja[4] . Z pojęciem preskryptywizmu powiązane są normatywne koncepcje błędu i poprawności językowej[5].
Podejście preskryptywne jest stawiane w opozycji do deskryptywizmu[6], czyli postawy wystrzegającej się sądów normatywnych na rzecz neutralnego opisu rzeczywistości, przyjmowanej we współczesnym językoznawstwie akademickim za fundament analizy gramatycznej[7]. Praktyki normatywne swoje zastosowanie znajdują natomiast w edukacji i działalności wydawniczej[8][9]. Ponadto stanowią istotną część potocznych postaw językowych[3] .
Skrajną formą preskryptywizmu jest puryzm językowy[10][11].