Reforma centrum administracyjno-gospodarczego w 1997 roku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Reforma centrum administracyjno-gospodarczego w 1997 roku – przyjęta uchwałami rządu Józefa Oleksego i rządu Włodzimierza Cimoszewicza[1] oraz ustawami przyjętymi przez Sejm w 1996[2] i 1997 roku[3], w tym zmianą ustawy konstytucyjnej[4]. Przygotowana i wdrożona przez powołanego specjalnie w 1995 roku Pełnomocnika Rady Ministrów Marka Pola, wcześniej Ministra Przemysłu i Handlu w rządzie Waldemara Pawlaka.
Reforma uregulowała organizację i tryb pracy Rady Ministrów. Wzmocniono rolę i pozycję Prezesa Rady Ministrów, zastąpiono rozbudowany Urząd Rady Ministrów Kancelarią Prezesa Rady Ministrów[1]. Dostosowała sposób funkcjonowania ministerstw odpowiedzialnych za gospodarkę do warunków gospodarki rynkowej, przez przekazanie nadzoru nad przedsiębiorstwami Ministerstwu Skarbu Państwa[5] oraz powierzenie pozostałym ministerstwom gospodarczym głównie funkcji regulacyjnych. Dzięki przyjętej w jej ramach ustawie o działach administracji rządowej[3] umożliwiono Prezesowi Rady Ministrów elastyczne kształtowanie liczby i kompetencji członków Rady Ministrów, stosownie do aktualnych potrzeb państwa.
Dokonano również nowego podziału na ministerstwa. Zlikwidowano tzw. ministerstwa branżowe, typowe dla gospodarki nakazowej (Centralny Urząd Planowania, Ministerstwo Przekształceń Własnościowych, Przemysłu i Handlu, Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Współpracy Gospodarczej z Zagranicą i Spraw Wewnętrznych) oraz Urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej[2]. Utworzono natomiast Ministerstwo Gospodarki[6], Skarbu Państwa[5], Spraw Wewnętrznych i Administracji[7], Komitet Integracji Europejskiej[8], Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast[1][9] oraz Rządowe Centrum Studiów Strategicznych[10]. Ugruntowano, występującą od 1990 r., tendencję przekazywania bardziej technicznych części zadań ministerstw centralnym organom administracji, podległym Prezesowi Rady Ministrów bądź odpowiednim ministrom.
Reforma zlikwidowała tzw. „ministerstwa prezydenckie”.