Rejon medenicki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rejon medenicki (ukr. Меденицький район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1959. Należał do obwodu drohobyckiego do 1959 roku, a po jego zniesieniu przez kilka miesięcy do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Medenicach.
Rejon | |
Państwo | |
---|---|
Republika związkowa | |
Obwód |
drohobycki (1940–59) |
Siedziba | |
Data powstania |
1940, 1944 |
Data likwidacji |
1941, 1959 |
brak współrzędnych |
Rejon medenicki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi medenicki[1]. Rejon objął obszary zniesionych gmin Dobrowlany (bez gromady Wola Jakubowa), Horucko i Medenice, należących przed wojną do powiatu samborskiego w województwie lwowskim[2].
Rejon medenicki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Drohobycz dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
21 stycznia 1959 do rejonu medenickiego włączono część zniesionego rejonu dublańskiego[5].
21 maja 1959, w wyniku zniesienia obwodu drohobyckiego, rejon medenicki włączono do obwodu lwowskiego[6]
23 września 1959 rejon medenicki zniesiono, włączając jego obszar do rejonów rejonu drohobyckiego, mikołajowskiego i stryjskiego[7].